Fun & Famous

DIRTY THIRTY DIARY #4

Ik ben het

Hoi, ouder en wijzer hier. Het is gelukt hoor, ik ben officieel dertig jaar oud. En ik hoefde er alleen maar een nachtje voor te slapen. Appeltje-eitje. ‘Ik ben jaaaaarig’ was het eerste dat oppopte in mijn slaperige brein vanmorgen. ‘Ik ben dertig’ volgde binnen een mum. Alle vingers en tenen zaten nog op de aangewezen plaats, geen extra rimpel op de toet te zien en er was niets verontrustend gaan hangen overnight. Mijn vriend heeft me niet stiekem ingeruild voor een jonger exemplaar (want ik lag in mijn eigen bed met hem naast me), so far so good. En toen heb ik het maar eens hardop gezegd: ‘Hallo, ik ben Adeline en ik ben dertig jaar oud.’ Geen flarden, flashbacks, niets. Het klonk alleen wat praatgroeperig, maar verder sloeg en tikte alles door zoals het hoort. Nou, dat dertig zijn lukt me aardig tot zover.

‘Ik ben jaaaaarig’

Weet je wat gek is? Ik voel me dus niet oud of anders, maar mensen om me heen voelen wel de-ge-lijk iets. Di papa zuchtte een tikkeltje in paniek dat het toch een hele leeftijd was (lees: dat hij aan het verouderen is). Bij de lunch riep een collega op luid volume: ‘Dertig, dertig, deeertig’ en ik kreeg zo’n vijftig keer de vraag hoe het nou voelt. Valt er iets te voelen? Ook noemde een (normaal bijzonder nuchter) persoon me nu ‘echt volwassen’. En wat was ik de dag voor mijn verjaardag dan, vroeg ik me af. Misschien een ietwat dubieus referentiekader, want toen ging ik náár bed op een tijdstip waarop ik normaal uit bed kom (het werd een bruine kroeg met zonsopgang). Maar toch. Was ik in het voorstadium van volwassen zijn? Al snel appte een mededertiger me de verlossende zin: ‘Welkom bij de club, nog een paar jaar en dan zijn we écht volwassen.’ Ha, dan ben ik het dus nog niet (en hij kan het weten).

En nu ik die dertig een beetje op me in laat werken vraag ik me nog iets af, want hoeveel mensen zijn er vandaag eigenlijk met mij jarig? Dat hangt zo pak ‘m beet tussen de negen en zestien miljoen zegt Welingelichtekringen.nl. Beeeeetje nattevingerwerk, maar een prima indicatie. Na wat grondig googelen bleek Peter Jackson de vijvenvijftig aan te tikken. Peter wie? De regisseur van The Hobbit en The Lord of the Rings. Kijk, met zo’n creatieve geest deel ik mijn feestdag zonder morren. Net als met kunstschilder Jan Vermeer, die zou de respectabele leeftijd van 384 jaar bereiken. Bij wijze van dan. Over Vanilla Ice hebben we het verder niet, maar die Ice Ice Baby wordt alweer achtenveertig. Ben ik even een jong blommetje bij, zeg. May feliciteerde me met de woorden dat alles na haar dertigste nog leuker was. Now we’re talking, want dat ben ik heus ook heel van plan.

“Kom maar door jaar, ik verheug me op je.”

In het kader van zelfspot trakteerde ik daarom op wat ze hier in Bergen op Zoom ‘platte tieten’ noemen. Dit is de allerlekkerste caloriebom van de bakker in de wijde omtrek, gevuld met pudding (ik kón niet meer, zo lekker). En ik turfde het woord dertig een dag lang. Er staan allemozes veel mensen met dertig minuten vertraging in de file, de impregneerspray voor je schoenen moet je op dertig centimeter afstand houden, het was volgens een reuzegrappige radioman vandaag (jawel) bijna dertig graden en ik heb te veel afspraken om zoveel-uur-je-raadt-het-al-dertig.

Ga ik dit jaar eindelijk eens van mijn rust genieten, zonder dat ie-de-reen roept dat ik bijna dertig ben (doen ze al drie jaar). En een designertas scoren, want hállo, als je dertig bent dan wordt dat natuurlijk een keertje tijd. Kom maar door jaar, ik verheug me op je.