Met een booming YouTube-account, een kakelverse functie als lifestyleredacteur bij RTL Boulevard en een hoop spannende plannen op komst wordt 2016 misschien wel hét jaar van Anna Nooshin. Maar we kletsen natuurlijk véél liever over haar vreemde trekjes. Dat snap je.

Wat is je meest gebruikte smoes?

“Dat iets een de-focus is en dat ik het daarom helaas niet kan doen. Niet echt een smoes, wel heel handig omdat niemand anders voor je kan bepalen waar je focus moet liggen en daarom nooit iemand iets ertegenin kan brengen.”

Bij welke film, tv-programma of serie moet je elke keer weer huilen?

“Bij de film Up houd ik het niet droog en bij Legends of the Fall gaat het ook vaak mis. All You Need Is Love kijk ik ook liever alleen, want ik moet áltijd huilen. Ik kan het beter uit zelfbescherming helemaal niet kijken, haha.”

Je ultieme guilty pleasure?

“Ik lig soms echt de héle dag op letterlijk dezelfde plek in een badjas met muziek en YouTube.”

Wat is je stiekeme hobby?

“Bloemschikken. En de was doen.”

Wat is je grootste zinloze irritatie?

“Mensen die te laat komen en mensen die niet doorlopen, doorfietsen of doorrijden. Maaaaar de laatste tijd gaat het heel goed en erger ik me nauwelijks meer.”

Wat is je vreemdste eigenschap?

“Wat niet? Haha. Ik heb best veel rare eigenschappen. Ik heb OCD, kan absoluut niet tegen oneven getallen en ik time letterlijk alles.”

Wat zouden mensen nou écht niet van je verwachten?

“Dat ik een onwijze horrorfan ben, vooral Franse horror.”

En qua eten? Wat schuif je ’s avonds op de bank naar binnen wat je ei-gen-lijk niet zou moeten doen?

“Deeg. Kaas. Chocolade. Troep.”

Van welke slechte muziek kan je stiekem enorm genieten?

“Letterlijk alles uit de jaren ‘90, maar als je het mij vraagt is dat geen slechte muziek. En ik luister al zes jaar naar Justin Bieber en dat werd toen ook bestempeld als slecht. Nu is de wereld éindelijk wakker geworden.”

Welk woord gebruik je nét iets te vaak?

“‘Heel’. Gebruik ik echt te vaak. Engelse woorden als ‘Awesome’ en ‘I can’t’ ook. Irritant hè?”

Geschreven door Kiki Düren