Happy & Healthy

HET FEEST VAN JET

De mensen, de looks, heel veel Jet en natuurlijk… het boek

“Ik neem wat Jet neemt.” Het is 16.08 uur en Jet en ik worden allebei opgemaakt in een verder behoorlijk verlaten Mossel & Gin (je weet wel, dat leuke tentje op het Westergasfabriekterrein). Eigenlijk wil ik best wel een gin-tonic. Ik bedoel, nu we er toch zijn en deze tent potdorie ‘Gin’ als naam heeft en jeetje, straks staat het daar stampievol met allemaal slimme types die heel goed kunnen schrijven en spreken en daar moet ik dan wat tegen gaan zeggen…

Jet gaat haar boek presenteren en overhandigt het eerste exemplaar aan mij. En of ik dan ook ‘een woordje’ wil zeggen. Brengt me bij de oergeestige anekdote van een schrijfster die haar boek heel graag wilde uitreiken aan actrice X. Ze kende actrice X niet persoonlijk, maar vond haar perfect passen bij het verhaal dat ze wilde vertellen. Actrice X vroeg ‘een centje’ en schrijfster vroeg in ruil ‘een woordje’. Zo gezegd, zo gedaan. Presentatie was daar, schrijfster hield een vlammend betoog over de inhoud van haar boek, riep actrice X bij zich, overhandigde haar het boek en ging er even lekker voor staan. Actrice X sprak inderdaad ‘een woordje’. “Bedankt.”

Maar ik wilde natuurlijk wel iets leuks zeggen. Over Jet. Over onze mooie vriendschap. Over hoe we elkaar dertien jaar geleden in Parijs voor het eerst ontmoetten. Over die warme dag aan het strand in Puglia waar we plannen smeedden. Over haar missie om vrouwen aan de quinoa en de Sambuca te krijgen. En dat moest dan een beetje geestig en snel. Maar het idee dat daar straks Matthijs zelf, Paulien Cornelisse (dat is de nicht van Jet) en Anna Drijver voor je snufferd staan daardoor kreeg ik intense gin-behoefte.

Jet kijkt naar mij, ik kijk naar Jet. Maar dan gaan we er heel lang mee doen. We betasten de stapel boeken die straks natuurlijk allemaal verkocht gaan worden. We hijsen ons in onze podiumpakjes in de wc van het restaurant en geven elkaar cadeaus (die van mij weet je al, wat ik van Jet kreeg vertel ik je later) en dan ineens staan er honderdvijfentwintig mensen, kan ik Jet alleen maar vinden omdat er constant een haag camera’s om haar heen staat waar ze heel professioneel voor poseert.

Papa Jet is er en mama Jet (die ik dus ook al dertien jaar ken) en oma Jet en opa Jet met zijn vrouw. Het voelt een beetje alsof je trouwt, zeg ik tegen Jet. Iedereen die je lief vindt bij elkaar. Jet spreekt iedereen toe, ik zeg mijn woordje. En dan is daar, nog een, gin-tonic. En hapjes van Jet. En praat ik met mama Jet over hoe mooi onze levens zijn vervlochten en dan kruip ik naast het signeertafeltje van Jet. Met, dus, die gin-tonic in mijn hand, mijn dochter op schoot, mijn lief en mijn moeder (ja ja, iedereen is uitgerukt) tegenover me en voelen we de zon op het gezicht en kijken we naar Jet. Waar we zo ontzettend dol en heel erg #trots op zijn.

Mooie mensen verdienen mooie lanceringen en krijgen ze dus ook. En nu ga ik wachten op de trouwdag.