Happy & Healthy

Het huishoudboekje brengt opmerkelijke dingen aan het licht

Pfff, vakantie en nog geen idee waar ik naartoe ga – en óf ik wel ga. Het vooruitzicht de hele zomer hier thuis in Amsterdam te zitten bekoort me niet enorm, vooral niet omdat ik van mezelf weet dat ik toch weer achter de computer kruip en gewoon ‘ja’ zeg tegen werk waar ik eigenlijk ‘nee’ tegen zou moeten zeggen, want: voorgenomen vakantie. Het probleem is dat er wat kosten, zeg maar een berg kosten, in het verschiet liggen. En dat maakt dat ik dus een verdomd lullig budget heb voor die broodnodige holiday.

Hoe kan dat? Echt weinig verdien ik niet, maar aan sparen kom ik zelden toe. Dus heb ik een miezerige spaarrekening van een getal met twee nullen, soms met drie, nooit met vier. En dat op een respectabele volwassen leeftijd, zoiets als May. Terwijl ik niks uitgeef. Bijna niks. Nou ja, weinig.

Nu hoorde ik dat mensen in Duitsland zich redelijk door de nog immer voortdurende crisis slaan, omdat ze vrijwel alles cash betalen en dus een veel beter inzicht in hun uitgaven hebben. Wie zichzelf wekelijks op vijftig euro uit de automaat trakteert en alles van dat budget doet, ziet het geld de portemonnee uitvliegen en kan op de rem trappen als er voortijdig een einde aan de cashflow dreigt te komen. Ben je zo’n pinner als ik, dan is nul – of below zero, als je jezelf ooit eens op een kredietje hebt getrakteerd – het einde van je gouden tijden. Boem. Zomaar. Ondanks internetbankieren.

Eureka: het kasboek. Dat zou mijn financiële dwalingen inzichtelijk maken, bedacht ik. Lees even mee welke schokkende ontdekkingen ik deed.

Ik geef minimaal 1300 euro per jaar uit aan hipsterkoffie.

Shoot me, ik ben een koffiesnob. Ik drink thuis geen druppel, maar ik neem wel elke dag een dure dubbele cortado of flat white in een tent waar ze koffiezetten tot kunst hebben verheven. Lust ik, wil ik, neem ik. Love kleine luxe, die dagelijkse traktatie. Ga ik beslist geen afscheid van nemen. Het is mijn enige verslaving! Mag ik verdomme ook een verslaving?

”Het is een vreugdevolle overdrijving die mijn vakantiebudget gruwelijk afkalft”

Luxe boodschappen kosten me 3120 euro per jaar.

Smaakvolle Bleu d’Auvergne en Boeren Stolwijker van de kaasboer, ganzenrillettes en boudin noir van de Franse slager, vongole van de visboer, hazelnoten en gekonfijte cranberry’s van de notenbar, verse hummus met koriander van de Turkse traiteur: een wekelijks rondje knabbeltjes, knaagjes en spekjes voor het bekje kosten me minimaal 60 euro per week. En dat is naast de ‘gewone’ boodschappen, wat nog ongeveer 200 euro per maand kost (voor een gezin, mensen, drie monden te voeden hoor). Boodschappen+, het is een vreugdevolle overdrijving die mijn vakantiebudget gruwelijk afkalft.

Ik besteed gemiddeld maar 100 euro per maand aan kleren!

Veel te weinig! Wie kan daar beeldig mee voor de dag komen? Geen wonder dat ik dagelijks denk een dommeklerendetox nodig te hebben. Dit bedrag moet omhoog, echt. Geen vintage vondsten en goedkope Asos-jes meer voor mij, ik zal eens flink op zoek naar dure kwaliteitskleertjes. Gelukkig heeft het kasboek deze dwaling aan het licht gebracht.

Oh. TNT Post verdient ruim 20 euro per maand aan mij.

Door al die kleren die ik online bestel, thuis besnuif en betengel en toch maar weer terugstuur, want niet leuk genoeg. Zie? Ik doe mijn best, ik geef geld uit aan kleren, maar het komt weer terug. Maar die kosten voor retourzendingen is weggegooid geld. 240 euro op jaarbasis.

Ik koop voor minimaal een geeltje per week onzin.

Notitieboekjes (je hebt er nooit genoeg), pennen, stickers, sleutelhangers, koddige vintage poppetje en knuffelige schapenkleedjes voor op de bank – who needs them, really? Maar het sparkt zo veel joy, al die troep. Wat weet Marie Kondo daar nou van?

Schokkend, niet? En al zie ik bij vier punten ruimte voor verbetering – van punt 1 blijven we af – financieel veel wijzer word ik er niet van. Herkenbaar? En heb jij wel goeie bespaartips? Please share.

Geschreven door Kalinka Hählen