Fun & Famous
HET LEUKSTE CONCERT VAN DE WERELD: FAT FREDDY’S DROP
Een jaar of zes geleden nodigde een vriendin me uit voor een concert van een band uit Nieuw-Zeeland. Fat Freddy’s Drop was de naam, groots hun faam. Althans, bij mijn vriendin, ik had nog nooit van ze gehoord. Het regende die dag knetterhard en ik had er totáál geen zin in, maar ging toch maar mee. Eenmaal binnen in de Melkweg in Amsterdam was het stampensvol, bloedheet en hing er een spanning en opwinding in de lucht die je niet vaak meemaakt.
Mijn doorweekte kleding werd al snel nog natter door al het omvallende bier, want het publiek was nógal enthousiast. Wat heet; nog nooit had ik zo’n uitzinnige mensenmassa voor een podium zien staan. Fat Freddy’s Drop heeft nogal trouwe fans, die nogal van dansen houden, en die dan vergeten dat ze een glas bier vast hebben. Het duurde ongeveer tien minuten voordat ik over mijn knorrigheid van de regen heen was en minstens zo fanatiek stond te springen en te dansen, de vette Freddy’s hadden er een trouwe fan bij.
Sindsdien bezoek ik al hun concerten in Nederland en gaat er geen week voorbij dat ik niet even een rondje in huis dans op hun muziek. Het is een soort mix tussen reggae, dub, soul, jazz en techno. Klinkt een beetje vaag, maar het is dan ook een behoorlijk muzikaal clubje dat vooral heel veel plezier heeft met muziek maken en zich niet zo makkelijk in een hokje laat duwen. Waar het in ieder geval op neerkomt is dit: een zevenkoppige band uit Nieuw-Zeeland, stuk voor stuk uiterst excentrieke types, die met hun opzwepende en dansbare muziek een krankzinnig trouwe schare fans achter zich heeft staan en keer op keer voor uitverkochte zalen zorgt.
En gisteravond was het weer zover. Ze stonden in een stijf uitverkocht Paradiso en het publiek was zoals altijd totaal uitzinnig. Vooral het nummer ‘Shiverman’ zorgt altijd voor een totale ontploffing aan enthousiasme, iedereen springt en danst en nog nooit zag je zoveel vrolijkheid bij elkaar. De band is ontstaan uit verschillende artiesten die voor verschillende bandjes speelden en een paar keer met elkaar gingen jammen. En dat is ook wat ze op het podium doen. Ze hebben wel studioalbums maar in principe staan ze bekend om hun live-optredens, die keer op keer het beste medicijn tegen somberheid zijn.
Samen met 1500 joelende gillende schreeuwende dansende hossende uitzinnige mensen stond ik gister in Paradiso en even vergeet je alle stomme dingen die in je leven gebeuren en draait het alleen nog maar om blijheid en vrolijkheid. De bandleden zijn zoals gezegd een bijzonder clubje. Zo is er Iain Gordon, beter bekend als ‘Dobie Blaze’, hij bedient de keyboards en deed dat gisteravond in een onesie met legerprint. Of Joe Lindsay a.k.a. ‘Hopepa’, hij blaast op de trombone en is stiekem altijd de ster van de show want hij hult zich graag in, eh, opvallende pakjes. Hij heeft een mega bierbuik en stond gister in een soort witte pyjama met strassteentjes en gooide daar halverwege nog even een roze glimmende feestmantel overheen. Echt, het is een féést.
Goed nieuws: op 5 april hebben ze een extra concert in Paradiso. Beter koop je heel snel een kaartje, want het verkoopt altijd uit. Zie hieronder een video die ik gisteravond maakte, dan weet je een beetje wat je gaat krijgen. En dikke kans dat je mij ook weer voorbij ziet stuiteren, want van Fat Freddy’s Drop kun je gewoon nooit genoeg krijgen.
