Advertorial
HET MEISJE MET DE COOLSTE BAAN OOIT
Toen ik een aantal jaar geleden met mijn lief op vakantie was, raakten we bevriend met een intrigerend stel. We dronken ouzo, kletsten tot diep in de nacht, gingen samen op excursie en beloofden elkaar thuis te bellen voor een kleine reünie. Dat laatste beloof je a. altijd en b. het gebeurt eigenlijk zelden. Maar echt, met dit stel zou ik nog wel eens aan een glaasje rood willen nippen.
Hij was jong, succesvol, advocaat en droeg de hele vakantie een kraakwitte blouse. Zijn grapjes waren charmant en zijn kapsel en attitude waren even badass als Harvey Specter in Suits. Een coole gast, met een nog coolere vriendin. Zij was jong, blond, een ontiegelijke knapperd. Met korte, verzorgde nagels en fladderjurkjes. Ze was sportief en had een figuur waar je U tegen zegt. Toen ik vroeg wat ze deed in het dagelijks leven, kwam er een antwoord uit dat ik niet had verwacht. Ze werkte bij Defensie. Meteen had ze mijn aandacht.
“Ze mocht eigenlijk ook niet te veel vertellen, maar zet mij en een fles wijn voor je neus en voor je het weet knalt je levensverhaal eruit”
De hele vakantie hing ik aan haar lippen. Het ene na het andere indrukwekkende verhaal rolde uit haar mond en even leken mijn persreisjes enorm snobistisch en in het niet te vallen bij haar spannende missies van de Landmacht. Ze mocht eigenlijk ook niet te veel vertellen, maar zet mij en een fles wijn voor je neus en voor je het weet knalt je levensverhaal eruit. Ze vertelde over haar opleiding, haar trainingen, de geheime missies waar geen e-mails over verstuurd mochten worden. De plannen die schuilnamen kregen zodat ze het langst geheim bleven. Hoe ze blind kan vertrouwen op de man of vrouw naast haar en andersom. Hoe afkomst, geslacht, geaardheid of huidskleur binnen Defensie nooit een rol spelen.
Ik luisterde ademloos en knikte hier en daar. Deed alsof ik ook maar enigszins wat van werken bij Defensie afwist, terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo was en ik me meteen al afvroeg waarom eigenlijk niet. Ze vertelde dat ze zowel in Nederland als in het buitenland wordt ingezet bij rampen, humanitaire hulp en gevechtsoperaties. En dat iedere dag anders is, het werk enorm uitdagend daardoor. Trots maar bescheiden benoemde ze dat zij en haar collega’s dagelijks bijdragen aan de maatschappij en hoe ver-schrik-ke-lijk mooi ze dat vindt. Ze vertelde met zoveel passie over haar werk dat ik ineens begon te twijfelen over mijn baan als journalist bij een serieus nieuwsmedium. En misschien, ook wel dankzij haar ben ik uiteindelijk overgestapt naar hetgeen ik het allerleukst vind: verhalen schrijven. Nu kan ík op vakantie urenlang over mijn werk praten en vertellen waarom ik de allerleukste baan van het heelal heb.
“Vooroordeel 1: nee, er werken niet alleen maar mannen bij Defensie, ook een hele hoop toffe chicks”
Kortom: dankzij mijn vakantievriendin ben ik heel anders gaan kijken naar Defensie. En bleek ik toch nog wat vooroordelen te hebben over werken bij de Landmacht. Nee, er werken niet alleen maar mannen, ook een hele hoop toffe chicks. Nee, je hoeft niet alleen maar enge dingen te doen met gevaar voor eigen leven. Er zijn honderden verschillende functies in uiteenlopende vakgebieden. Daarom wil ik jullie tot slot nog even een filmpje laten zien van presentatrice Tess Milne. Ze interviewde ambitieuze vrouwen bij de Landmacht, en serieus, het is dat ik afhaak op het sportieve gedeelte, maar anders zou ik bijna een jobswitch overwegen. Bijna dan hè.
