HOE DRY JANUARY INEENS MEDIUM DRY JANUARY WERD

Goed. Dus. Stilte. We besloten dus een Dry January te doen. Een maand geen drank.

Natuurlijk kan ik dat. Ik heb het per slot de eerste zestien jaren van mijn leven prima gered zonder Sambuca, Chardonnay en gin-tonic en tijdens drie lange zwangerschappen dronk ik ook geen druppel.

Maar nu moest het dan vrijwillig. Van maandag tot vrijdag ging het prima. Saai maar prima. Maar toen kwam de vrijdag. Ik moest nog wat kleding retouren bij Pauw in Heemstede en dook meteen de Gall & Gall in voor alcoholvrije waar. Ik kocht limesap dat ik dan zou drinken zonder de wodka (die ochtend had ik mezelf horen zeggen dat ik wodka lime zou gaan drinken zonder de lime, dat was behoorlijke freudiaans) en ik kocht Big Tom, dat is pikante tomatensap waar je Bloody Mary’s mee maakt. Ik hield het dan bij Bloody en zou Mary thuis laten.

Ik kocht limesap dat ik dan zou drinken zonder de wodka…

Wat ik niet zo prettig vond was dat ik er behoorlijk mee bezig was. Anders zou ik nooit de Gall & Gall inrennen (er is namelijk wijn genoeg in mijn gezellige huisje) en ook merkte ik dat ik heel veel snoepzin had. Dit ging mis. Want laat ik eerlijk zijn: een best belangrijke reden om eens een maand niet te drinken was om te kijken of het echt zo is dat je van drank aankomt. Ik vind het namelijk nogal meevallen altijd, maar wie weet zouden er ineens een paar kilo’s afschieten. Nou, nee hoor. Ik zag mezelf ineens chocoladetaart eten en ik wilde toetjes enzo.

Afijn, ik bemerkte een lichte dwang en ik ben juist zo blij dat jaren eten en drinken me tot een patroon hebben geleid waarbij ik én een stabiel gewicht heb én gezellig drink zonder dat ik er last van heb. Afijn. Ik zette nog maar eens een kopje gemberthee.

Toen appte iemand van ons team me wier naam ik niet zal onthullen, maar ze is net verhuisd.

Toen appte iemand van ons team me wier naam ik niet zal onthullen, maar ze is net verhuisd. “May, ik spijbel. Ik begin maandag en ga dan langer door. Die verhuizing is zoveel werk, ik sta tot drie uur ’s nachts te schilderen. Als ik nu niet een glas wijn mag word ik gek.”

“Dat begrijp ik toch”, appte ik terug. “Jij hebt zo’n maand ook eigenlijk helemaal niet nodig. ” Ondertussen schuimde ik mijn wijncollectie af op zoek naar een fles alcoholvrije wijn die ik nog over had van mijn laatste zwangerschap. Stond er niet meer tussen.

Hats. De wijn zat in het glas. Ik nam een glas. Toen was het klaar…

Dan maar eens kijken in de ijskast. Misschien had iemand hem per ongeluk ooit in de ijskast gelegd. Niks. Wel een perfect gekoelde fles Chardonnay. Met schroefdop. Dat laatste deed het ‘m. Voor wie deed ik dit eigenlijk? En straks kreeg ik een obsessie omdat ik mezelf een verbod oplegde. Hats. De wijn zat in het glas. Ik nam een glas. Toen was het klaar. En zaterdag ook een. En zondag weer niet.

Op Facebook zag ik een dierbare collega die normaal altijd alcoholvrij is in januari iets ronkends schrijven over drank. “Zeg, jij doet toch wel dry January?” vroeg ik haar. “Medium dry, May. Medium dry.”

Dat klonk me als mijn nieuwe leefwijze. Droog door de week en op vrijdag en zaterdag één (maar dan dus ook echt één) glas. Dry January is zo 2015, medium dry mensen, dat is het helemaal.