Happy & Healthy

Ik ben een pedicure virgin

“Moet ik iets over je voeten weten?” Uhm, not that I know. Oh god, jawel jawel. Mijn kleine teennagel groeit recht omhoog. Dat is voor mij zo normaal, dat ik dat vergeet te melden (dit vergeten jullie ook hè?). Ik ben in mijn negenentwintig jaar voor het eerst op bezoek bij de pedicure. En wat voor één, want May voedt mijn voeten meteen op met de SOAP TREATMENT STORE.

Dat ik er even over heb gedaan om hier te komen heeft een reden. Ik leg het aan je uit (en ondertussen krijgt mijn linkervoet een scrub, halleluja). Voeten vond ik tot zo’n vijf jaar terug lelijke ondingen. Sandaaltjes droeg ik niet, want kans op tenen. En ik verstopte ze, in het geval van zichtbaarheid, onder dekens of diep in het zand. Alleen al het idee dat iemand eraan zat, getver.

”En dan die crème, mijn voeten nemen het op alsof ik tien jaar niks op ze gesmeerd heb”

May is trouwens binnen no-time klaar met haar pedicure, want zij heeft keurig bijgehouden voetjes. Ik voel me juist net Miss Congeniality die ernstig toe is aan het serieuze snoeien, zagen en poetsen. Maar met iedere blik op mijn onderdanen wil ik mezelf keihard tegen het voorhoofd slaan. Waarom ben ik hier nú pas? Serieus.

Elke teen en nagel wordt zo’n tien keer knapper. En dan die crème, mijn voeten nemen het op alsof ik tien jaar niks op ze gesmeerd heb. Ook een beetje onaardig van ze, want ik was heus aan het do-it-yourselven met tips van Josselin. Maar die massage, die lotions en dan dat profi lakwerk… Tsja, hier kan ik niets tegen inbrengen. En allemaal klaar terwijl je werkt.

Als ik dit geweten had, dan was ik twintig jaar eerder gegaan. Geen grap. Was ook beter voor het ego van mijn voeten geweest, want dan had ik al die andere gekke tenen ontmoet. En geweten dat die van mij best mooi zijn. SOAP, mag ik een abonnementje?

Geschreven door Adeline Mans