Happy & Healthy

Ik ben Kalinka en ik was verslaafd aan neusdruppels

Vannacht weer geen oog dicht gedaan. Niet eens vanwege piekeren over de toestand in de wereld of mijn eigen staat van zijn, maar vanwege een verstopte neus. Niets ontstemt mij meer dan het gevoel niet vrijelijk te kunnen ademen, met mijn eigen reutelende gehijg als fantastische runner-up op de schaal van ergernis. Gelukkig, goddank, de hemel zij geprezen: in mijn toilettas trof ik verlossing. Neusdruppels. 0,5% xylometazoline. I love xylometazoline. Eén spuitje en het was alsof de hemelen opengingen.

Na het toefje nachtrust dat mij nog restte genoten te hebben, was ik weer een en al wijsheid. Een zeldzaam helder moment waar jullie nu van profiteren, mag ik wel zeggen. Ik ga hier namelijk iets wereldkundig maken. En dat is dit: ik ben Kalinka en ik was jarenlang verslaafd aan neusdruppels. Mijn tijdelijke terugval vannacht was dan ook een gevaarlijke en levensbedreigende noodlottigheid.

Serieus. Ik ben ruim tien jaar lang verslaafd geweest aan neusdruppels. Ik joeg er minimaal een flesje neusdruppels (werkzaam bestanddeel 1% xylometazoline – handig om dat te onthouden en niet de merknaam, voor het geval je in het buitenland zonder stash komt te zitten, de horror) per week door. Zeker vijf pompjes per dag, in elk neusgat. En soms nog een spuitje extra, als mijn neus daar om vroeg. Ik werd namelijk helemaal koekwaus van die verstopte neus van mij. Maar net als met andere drugs heb je van dit goedje telkens iets meer nodig om je goed te voelen. Of althans normaal; je mag toch verdomme verwachten dat je door zo’n gok kunt ademen, waarom zit ’ie er anders?

”Ik kon er ook heel mooi over vertellen”

Ik was met deze gezellige over-the-counterverslaving natuurlijk een enorm lollige aanwinst in elke vriendenkring – een gek mens met een debiel eigenaardigheidje. Ik kon er ook heel mooi over vertellen. Bijvoorbeeld over die keer dat ik tijdens een interview met zanger/hottie Craig David enorm ‘bondde’ vanwege onze liefde voor de neuspomp. Zijn assistente was tijdens het interview binnen komen lopen met een nieuw flesje neusspray, en hij reageerde alsof de verlosser de room ge-enterd was. Ik veerde op van blijdschap en riep: “Ook gij?”, waarna we een goede vijf minuten interviewtijd verkwanselden aan het betuigen van onze liefde voor de neusspray. Maar ik voelde ook wel aan mijn water dat je neus vol slijmvliesverdunnende middelen pompen niet echt de bedoeling kon zijn. En dat besef kwam vooral keihard binnen toen ik hevige pijnen in mijn neus, voorhoofdsholte en bij mijn oog kreeg. Steken jongen, alsof de Soprano’s goud zagen in de macaroni in mijn hoofd. En wat voelde ik me alleen in mijn verslaving. Het was een verdrietige tijd.

En toen ging ik googelen. Bleek ik gewoon helemaal niet de enige te zijn met die domme verslaving. Silly me. Het heeft zelfs een naam: otrivinisme, naar de merknaam van de bekendste neusdruppels. Gebruik je die druppels langer dan een week, dan raakt het slijmvlies geïrriteerd en soms beschadigd, waardoor het gezwollen blijft. En dan heb je steeds meer dope nodig om het niet hevig benauwd te hebben. Stoppen met die handel, is het devies. Maar ja, wie ook verslaafd is aan neusdruppels weet dat dat niet makkelijk gedaan is. Ik stuitte op een site van een ex-verslaafde die zo goed was zijn ontwenningstips met de wereld te delen (http://www.siepman.nl/neussprayverslaving/). En dat hielp mij ervanaf te komen.

”Ik was twee dagen op het randje van hysterisch – en toen brak ik”

Je kunt dus cold turkey stoppen, maar dat lukte mij niet. Wat mijn gezin toen heeft moeten doormaken, nou, daar lusten de honden geen brood van. Ik was twee dagen op het randje van hysterisch – en toen brak ik. Mislukt. Knappe jongen die hier wel de wilskracht voor heeft. Een andere methode is je geliefde neusspray steeds verder aanlengen met een mietige zoutspray, tot je uitsluitend nog zoutspray in je neus pomt. Daarmee stoppen is easy, schijnt. Of nou, dat geloof ik ook wel, want zoutspray helpt geen mallemoer. Maar de methode die mij van mijn verslaving af heeft geholpen is ontwennen per neusgat. Cold turkey op links en de rit uitzitten met een kunstmatig opengehouden neusgat op rechts. En is links genezen na een week of twee, dan ploeter je voort met de ontwenning van rechts.

Het is mij gelukkig gelukt. Ik ben nu ruim vier jaar neussprayvrij, maar nog niet af van de naschokken. Soms lijkt het of de lucht ‘te hard binnenkomt’, een extreem rottig gevoel dat ik werkelijk niet anders kan omschrijven. En nu en dan heb ik neusholtepijn, vooral als pollen en pluisjes in de lucht alles weer even op scherp zetten, lijkt het. Zoals deze week. Een week waarin mijn neus weer ouwerwets verstopt zit. En dan grijp je naar oude bekenden. Want eens een xylometazolineverslaafde, altijd een xylometazolineverslaafde – blijkt.

Geschreven door Kalinka Hählen