Ik ga besparen
en dat doe ik zo
Tja, story of my life, dit voornemen zeg maar. Ik heb al zo vaak bedacht om eens te gaan opschrijven wat ik uitgeef of om gewoon iets langer na te denken bij grotere aankopen of ik het me überhaupt wel kan veroorloven, maar elke keer laat ik het dan toch weer een beetje verslonzen en het resultaat is dat ik gewoon geen vette spaarrekening heb. En ik vind dat ik die wel eens moet gaan creëren nu ik richting de 30 ga (oké, nog vier jaar, maar goed) en ben gaan samenwonen. Een beetje volwassen worden, daar komt het eigenlijk op neer. Ik geef gewoon té klakkeloos geld uit en nu vind ik het mooi geweest en wil ik dus gaan (be)sparen, zonder dat ik er echt onder moet lijden. Ik maak hier alvast wat aantekeningen voor mezelf als stok achter de deur en misschien doe je wel met me mee. Samen sta je sterker, nietwaar?
“Ik geef gewoon té klakkeloos geld uit en nu vind ik het mooi geweest.”
– Ik ga de nieuwsbrieven van Net-A-Porter en The Outnet UITzetten. Elke dag krijg ik mails binnen met de coolste sale en de mooiste items. Hop, één druk op de knop en ik zit alweer een halfuur te scrollen door de kledij. Een nog kleinere moeite is het om iets leuks in het virtuele winkelwagentje te droppen en af te rekenen. Als ik daar gewoon even NIET meer heen ga, kan er ook niets gebeuren. Ik stel voor één keer per maand in plaats van elke dag. Deal.
– Nu wil ik eigenlijk never op eten besparen, maar ik zou wel wat slimmer kunnen inkopen. Ik woon namelijk dichtbij een heel gezellig klein supermarktje met superveel groenten en fruit en ik betaal daar een tientje voor een volle tas waarvoor ik 40 euro zou betalen bij de chique supermarkt (waar ik toch iets te vaak kom). Het is net zo lekker, nog lekkerder misschien zelfs. Alleen ik moet dan gewoon in iets meer winkels boodschappen doen. Vis of vlees weer ergens anders. Maar goed, wel fijn voor de portemonixie.
– Misschien moet ik er ook iets beter op letten dat ik alle lichten uitdoe als ik het huis verlaat. Hé, alle beetjes helpen toch?
– Ik ga vanaf nu aan het einde van elke dag het kleingeld in mijn portemonnee in een pot stoppen. Let maar op, na een paar maanden kun je ervan uit eten.
– Oké, ik ga opschrijven wat ik uitgeef en ik denk dat ik me dan een hoedje schrik en er beter op zal letten. Ik ga vaker de vraag stellen: heb ik dit écht nodig? Och, mijn moeder had gewoon toch gelijk. Zoals altijd…
– Als ik uit eten ga, wil ik iets meer letten op wat ik kies van de kaart en letten op een niet te dure wijnkeuze. Nee, dit gaat te ver.
