Fashion

Ik verkoop mijn designer kleding

(Niet alles natuurlijk… maar heus wel wat)

Goed. Gisteren ging ik met mijn dochters naar de bioscoop. De kaartjes had ik online gekocht, maar in de bioscoop zelf mochten we natuurlijk lekker los met lekkers. Er werd een snoepzak gevuld, popcorn op een dienblad gezet, we kochten een grote fles water en, vooruit, een flesje cola light voor mij.

Ik wapperde mijn kaartje boven het scherm (zo makkelijk vind ik dat, je hebt gewoon geen idee dat je aan het betalen bent) en ik proefde alvast of we wel echt de zoute en niet de zoete popcorn hadden gepakt. “Euh, mevrouw…” De caissière keek wat moeilijk naar het schermpje. Geen saldo. Geen saldo??? Dat is me sinds ik kinderen heb en ik vond dat ik volwassen en verantwoord moet zijn niet meer gebeurd. Mijn andere pas had ik thuis liggen en blijkbaar zijn de firma Pathé en American Express geen vrienden, want die kon ik niet inzetten.

Zo luchtig mogelijk gaf ik de tray met eten terug aan de caissière. “Mam, komt die mevrouw onze drankjes straks lekker brengen als we op onze stoelen in de zaal zitten?” Dat vroeg ze serieus. Oké, voor haar beeldvorming van de wereld was het misschien wel eens goed om mee te maken dat het geld ook wel eens op kan zijn aan het einde van de rekening. Ik zal haar dit stuk van Renske ook meteen even onder het nuffige neusje wrijven…

Reden van deze schrale situatie is dat ik deze week nogal grof tekeer ben gegaan bij Claes Iversen. Ja die lange jurk met geplisseerde rug. En die zware blauwe geborduurde rok, die lustte ik ook. Verder een groene trui waar madeliefjes op geborduurd zijn en een bijpassende geplisseerde rok. Allemaal moest het mee. Met als gevolg dat we boterhammen met smeerkaas aten in de bioscoop in plaats van knisperende popcorn.

Nu hoef je geen medelijden met me te hebben, echt niet. Ik heb ergens nog wel een sokje geld en een man die een stuk verantwoordelijker is dan ik waar het geldzaken betreft, dus ik hoef geen droog brood te eten. Maar toch vond ik het een goede aanleiding om ook eens wat kleding weg te doen. Prachtige dingen waar ik dierbare herinneringen aan heb, maar die ik toch niet meer draag of niet genoeg draag omdat ze, nou ja, gewoon niet helemaal mij zijn.

Enter: Designer Vintage, mijn lievelings als het gaat om goede designer gear voor een scherpe prijs en met een waanzinnige service. Ik stond af: Chanel-espadrilles, mijn allereerste designertas van Miu Miu, geweldige ballerina’s van Lanvin (niks mis mee, ik heb eigenlijk nu al spijt dat ik ze heb afgestaan) en zo nog meer fijns. Afijn, ga maar kijken. Hier is het linkje naar mijn boetiekje daar.

En als je shopt, steun je ook nog eens een goed doel. Inderdaad: popcorn en cola light!