Happy & Healthy
Kiki is oma geworden van de liefste baby’s ooit
Ik neem je mee naar vrijdagnacht. Vriendlief en ik hadden net de 85e verjaardagsfuif van zijn opa achter de rug en kwamen licht beschonken thuis. Daar lag Luna. Mijn lieve Lunapoes. Op de grond te puffen en zielig te miauwen. ‘OH GOD HET GAAT GEBEUREN, HELP’, schreeuwde ik.
Een aantal weken eerder verraste haar zwangerschap ons, eh, nogal. Luna heeft namelijk de poezenpil – dat bestaat ja. Onder het mom van ‘geen tijd, geen tijd’ dachten Sander en ik dat het een slimme optie was om haar tijdelijke anticonceptie in de vorm van een wekelijks tabletje te gevenen dan zouden we haar daarna echt wel laten steriliseren. Goed, de poezenpil was wel braaf gegeven, maar toen Luna vier weken geleden ineens beheurlijke vormen aan begon te nemen, kwam de tepeltest. TOTAAL opgezwollen natuurlijk. ‘Sander, we worden opa en oma denk ik’, hoor ik mezelf nog zeggen.
‘Ik heb genoeg rode wijn op, mijn kat heeft pijn en ik word bang van het woord slijmzuiger’
Enfin, terug naar vrijdag half 1 ‘s nachts. Mijn kat staat op het punt van bevallen en ik ben zo hysterisch dat ik het allemaal amper aankan (Sander ook niet, maar dat lag eerder aan de borrels bij opa). Ik tik in Google in: bevalling van kat en krijg dan een lijst met de onmogelijkste dingen die ik in huis zou moeten hebben. Nutri-drops om de ademhaling op gang te brengen, een schaar voor de navelstreng, het telefoonnummer van de dierenarts, navelstrenggaren, een slijmzuiger… EEN SLIJMZUIGER. Seriously? Ik heb genoeg rode wijn op, mijn kat heeft pijn en ik word bang van het woord slijmzuiger. Mijn tip aan de mensheid die helpt om kittens op aarde te zetten: google gewoon niet en laat de natuur rustig z’n gang gaan.
We richten ons op Luna, want dat gaat de ster van deze avond – wat zeg ik: nacht – worden. ‘Goed zo schatje, laat het maar lekker komen, het gaat goed’, zegt Sander met dubbele tong. We schieten in de lach als we doorhebben wat hij eigenlijk zegt en na een gebakken ei, vier sigaretten en twee koppen thee komen we tot de conclusie dat het nog wel even kan gaan duren en dan wint de slaap het toch van ons. ‘Maar ik hoor het meteen als ze kreunt hoor, en dan vlieg ik mijn nest uit’, zeg ik voordat ik in bed stap. Om half vijf word ik wakker van een vreemd geluidje en sta in twee seconden naast de poes. Haar mini-me’s (VIJF maar liefst) zijn er nét uitgeperst en hebben zelfs nog een beetje natte haartjes. Ik denk dat ik sterf van liefde.
‘Allééén nog maar kattenplaatjes op Instagram’
Jullie snappen: de komende weken post ik alleen nog maar kattenplaatjes op Instagram. Én schrijf ik hier een daar een postje over mijn nieuwe kleinkinders en uiterst belangrijke omataak. Oh enne, één katje reserveer ik alvast, maar over acht weken mogen de andere vier de wijde wereld in. Mail me op kiki@amayzine.com waarom jij een snoezig beestje verdient en wie wéét zijn we binnenkort familie. Een soort van dan.
