KIKI-PLUNDERT-DE-IKEA-TAFERELEN

Laat me niet los in IKEA. Doe het gewoon niet. Ten eerste ga ik drie hotdogs eten en dat wil ik niet. Ten tweede ga ik me afvragen hoe het in gódsnaam kan dat het eten in IKEA zo goedkoop is. Ik bedoel: echt, Hoe. Kan. Dat?

Dan realiseer ik me ineens hoe de IKEA-bazen de maand rondkomen en dat brengt me meteen op mijn derde punt: ik ga áchterlijk veel geld uitgeven. Echt als een bezetene pak ik alle potjes, pannetjes, kleedjes en frutsels die ik wel niet allemaal denk nodig te hebben. Dan loop ik op het eind ook nog naar de beruchte ‘Koopjeshoek’ en overtuig ik mezelf ervan dat ik die half kapotte spiegel toch écht ook nodig heb. Hallo, hij is voor de helft van de prijs. Dat is technisch gezien dikke winst.

Dan tel ik alles bij elkaar op qua prijs, schrik me 12 hoedjes en loop vervolgens – heel koeltjes, alsof er niets aan de hand is – The Walk of Shame terug door de gangpaden. Met die aftandse, kanariegele, bijna uitgescheurde IKEA-tas om mijn arm. Driekwart van de spullen gaat weer schaamteloos terug naar plek van herkomst. Menschen, laat mij voortaan gewoon maar niet meer naar binnen. Is misschien wel voor iedereen beter.

Maar dit kleedje neem ik trouwens nog wel even mee naar huis. Die vind ik te leuk.

Waarom we stiekem allemaal verzot zijn op rondsnuffelen in IKEA

(en néé, nogmaals, we hebben geen aandelen…)

1. Omdat we van het nostalgische gevoel houden als we langs het kinderspeelparadijs lopen en de koters gierend en al in de ballenbak zien spelen (al was ik trouwens wel altijd het kutkind dat na vijf minuten alweer huilend opgehaald moest worden. Vond m’n moeder altijd érg plezant).

2. Omdat je in de Koopjeshoek ook wel écht vaak toffe frutsels kan scoren die niet van misère uit elkaar vallen. Gevalletje spiegel vergeten we maar even.

3. Om de Zweedse balletjes met cranberrysaus en de hervulbare koffie (en oké, die hotdogs toch ook).

4. Omdat het zo groot dat je er haast de halve dag kan ronddwalen. Even nog naar die belachelijk mooie inloopkast van May kijken…

5. Oh, en het 1-euro-ontbijt. Duuh.

Geschreven door Kiki Düren