Happy & Health

Kiki’s dieetdiary: “Omg, twee kilo aan vetjes minder!”

Het is feest. Waarom? Ik heb me (oké, afgezien van één cheat meal) al selderij-, appel- en saladeknagend door de week heengeslagen en ben twee kilo aan overtollige Kiki kwijt. Ik kan dit maar met één woord beschrijven: HOERAAAA. (met eigenlijk nog veertien A’s erachter).

Ik neem je even mee terug naar vrijdag. Mijn tweede beruchte ‘Obese-weegmoment’ bij NewFysic. De eerste kwam ik er, eh, niet zo goed vanaf (lees hier maar even), maaaaar deze week zou alles anders worden. Ik voelde het gewoon aan alles, de vetjes móesten wel minder zijn geworden. En ja hoor, daar kwam ‘ie weer, de vraag: “En Kiki, hoe is het gezond eten gegaan deze week?” Ik hoefde thank god niet te liegen. Ik had echt mijn best gedaan (hallo mensen, ik heb vriendlief zelfs overgehaald om boerenkoolstamppot met fucking bloemkool klaar te maken in plaats van met aardappel). Groente op groente, hoe bedoel je badass. Met een mager rundertartaartje in plaats van vette rookworst. Het was een bijzondere ervaring zal ik maar zeggen… Maar hé, een vetjeskiller: dat is het zeker. Ik hoefde dus niet te liegen, de weegschaal gaf keurig twee kilo lichter aan en ik liep met een dikke grijns het gebouw weer uit. See ya next week.

“Ik neem een vetblokker vooraf en dan kunnen die twee bitterballen en wat wijntjes geen kwaad meer (denk ik…).”

Doordat Sander in de weekenden met me meedoet voor ‘the moral support’ (waar vind je toch zo’n schat), is het een stuk makkelijker. Dat hij dit weekend jarig was en het daarbij nodig vond de halve supermarkt leeg te kopen met krokante bittergarnituurshizzle was minder. Maar ach, ik neem een vetblokker vooraf en dan kunnen die twee bitterballen en wat wijntjes geen kwaad meer (denk ik…). Een mens heeft uiteindelijk soms gewoon feestjes en dan is diëten ronduit saai. De volgende dag snijd ik katerig twee kiwi’s, ren ik buiten een rondje en ga er gewoon weer diehard voor. De vibe voelt goed. Die twee kilo eraf, ondanks dat het een begin is, lijkt ineens verdomd veel.

Normaal gesproken zou ik mezelf trakteren op een góed stuk chocolade. Cacao is immers de beste remedie voor zo’n beetje alles, weet u. Dus heb ik vandaag chocolade mee naar de redactie. Niet om te eten (duuh), maar omdat ik mijn vermoorde-vetjes-succes met anderen moet delen, deze Johnny Doodle-choco megatof met een hamer kapot moet worden geslagen én om te laten zien dat ik sterk kan zijn. En die komkommersticks op mijn bureau zijn inmiddels zo part of my life, dat ik daar als tussendoortje ook best content mee ben (al hoor ik net weer van Jet dat ik veel beter een ongesneden komkommer kan kopen, kijk ik leer iedere dag.)

Kortom: twee kilo aan vetjes minder, een glimlach rijker. Oh, en ik draag vandaag toch echt een jurkje waar mijn bovenarmen drie weken geleden nog haast in doodgesnoerd zaten. Ha, het past, HET PAST!