Fashion

KIKI’S NIEUWE JIMMY CHOO-KIND

Goed, laat ik er niet omheen draaien. Al wekenlang laat ik Lilian op mijn telefoon plaatjes zien van deze tas. En ik weet dat het absurd is, en dat je als Rupsje Nooitgenoeg toch ook eens een keer satisfied moet zijn met de spullen die je hebt (ben ik ook hoor), maar rond kersttijd krijg ik kortsluiting.

Nu wordt het óók nog eens sale en ja gut, ik heb nooit gezegd dat ik een sterke ruggengraat heb als het om geld uitgeven gaat. In Parijs ging het laatst ook al eh, niet helemaal goed. Met een sneller kloppend hart hebben Lil en ik dus vorige week voorzichtig naar elkaar uitgesproken dat er héél misschien binnenkort weer een klapper gaat vallen. Gewoon omdat er weer zo’n klein kriebeltje is ontstaan dat gevoed moet worden. Mannen, jullie zijn allang afgehaakt hier, ik snap ‘m. Vriendinnen, gezellig dat jullie wél nog meelezen.

‘Ineens vond ik DE TAS onder de kerstboom…’

Ik ben al tijden in de ban van een bepaalde soort model van Jimmy Choo. De obsessie heet de Lockett Petite (klik hier maar even als je geen flauw idee hebt) en het zijn geweldige tasjes met studs aan de zijkant en een clip aan de voorkant. Waar anderen juist een simpele, basic tas willen die tijdloos (gaap) is en blijft, kunnen mijn tassen en schoenen juist niet opvallend genoeg. Basics? Doe ik niet aan. Mijn motto: het is lang leve de lol en gekke kleurtjes, of niet.

En toen werd het eerste kerstdag. Ik zie een uiterst mooie Jimmy Choo-doos onder de boom staan. Dit is toch niet… dit… dit is… (doos gaat ondertussen open) DE TAS. Onder de kerstboom. Stuiptrekking op links. Met de vriendelijke groeten van de JC-kerstman. Ik weet niet eens meer precies hoe de avond is geëindigd, want volgens mij ging ik schuimbekkend knock-out. De volgende ochtend werd ik wakker met mijn armen liefdevol om het nieuwe kind heen geklemd in bed. Ik bedoel: een tas als deze verdient het toch ook om zacht te liggen en geen kou te vatten, dat weet toch iedereen?

‘We roepen allemaal dat het écht wel een heel goede investering is, waar je absoluut geen spijt van krijgt’

Jep, verklaar ons maar allemaal voor gek, maar op moderedacties is het heus Heel Erg een Ding als een van je collega’s een nieuwe designertas koopt (of krijgt, nog erger). Daar moet gewoon over geschreven worden. Die tas moet dan natuurlijk de volgende dag meteen mee naar de redactie, er moet aan gevoeld worden, geroken, we doen dansjes en roepen allemaal dat het écht wel een heel goede investering is, waar je absoluut geen spijt van krijgt en je nog jaaaaaren plezier van zult hebben.

Lieve Jimmy, ik vind je helemaal feestelijk voor Oud & Nieuw. En met je bloemetjes ook voor het voorjaar, dus ik denk dat het meer dan goed gaat komen met ons. JA, IK WIL! Regel jij het stadhuis?