Happy & Healthy

Zullen we het dan toch maar even over het weer hebben?

Naast me staat een pot warme thee en de open haard is aan. Vanochtend heb ik de stoelverwarming in mijn auto aangezet en ik overwoog om sokken (sókken, SOKKEN) aan te trekken toen ik het huis uitliep. En het is dus 2 juli. 2 (twéé, TWEE) juli. Op Ibiza is het 29 keiharde graden en overwegend zonnig. In Parijs schommelt het tussen de 23 en de 24 graden, de thermometer aan de Côte meet een stabiele 28 graden. Allemaal op niveau, maar hier…

Wij moeten het dus doen met een armoedige 17 (zéventien, ZEVENTIEN) graden. Met een wolkje erbij en druppels. Wij Hollanders mogen graag een beetje mopperen over het weer, maar er echt droef van worden doen we niet. Dan hadden we maar in LA geboren moeten worden. Da’s onze eigen domme schuld. We zijn niet van suiker en niemand wordt slechter van een ontnuchterend regenbuitje op het geföhnde koppetje zo nu en dan.

Kunnen we allemaal hebben. Een herfst die een jaar lijkt te duren, zo’n laffe winter (die eigenlijk ook een extended herfst is) en een vochtig voorjaar kunnen we allemaal hebben. We houden ons staande door die heerlijke Hollandse zomers te visualiseren. Die zijn namelijk de lekkerste van de wereld. Niet te warm, altijd met een licht verkoelend briesje, lange avonden en natuurlijk onze mooie stranden en hippe strandtenten. Die vind je namelijk niet in LA. Daar mag je niet eens met een cocktail op een terras zitten. Het idee.

”Of het allemaal nog niet erg genoeg is, zijn ook de arme weermannen helemaal van slag”

Maar jongens. Het is nu al 1 juli en het is voor mijn gevoel (op een paar mooie dagen in mei na dan) al herfst sinds mijn kinderen hun eerste schooldag hadden. En dat was 24 augustus. Of het allemaal nog niet erg genoeg is, zijn ook de arme weermannen helemaal van slag. Of ze voorspellen mooi weer en dan wordt het natuurlijk toch weer een depressief stemmende dag, of ze zeggen de hele week dat het weekend slecht wordt waardoor ik strandplannen alsnog afzeg en dan op zondagmiddag ineens de zon doorbreekt. Een beetje maar hoor, met windkracht 8, maar achter een glazen scherm was het misschien toch best redelijk aangenaam geweest. En die drie sprieten zon heb ik dan dus maar weer net mooi gemist.

Het enige dat me op de been houdt, is mijn vakantie naar Ibiza half augustus. Even twee weken naar een eiland waar de temperatuur wel gewoon weet hoe het hoort. Twee weken zon en een zee op badtemperatuur. En weet je wat dan het leuke is? Als ik weer terugkom, begint de herfst al bijna weer. Grappig hè?