Travel & Hotspots

LONDON DIARY

Day 3

Back at the office. En er moet ongelofelijk veel gebeuren om drie dagen werk in te halen, want echt niet dat ik dus tussendoor rustig m’n mail heb kunnen beantwoorden of even rustig heb kunnen nadenken waar ik de rest van de week over ga schrijven. Hoewel dit terug-op-kantoor-moment wel voelt als een moment van rust. De laatste dag van Londen hebben Lil en ik namelijk drie marathons achter elkaar gerend om alles te halen. Van show, tot afspraak tot vliegtuig aan toe. Ik neem je even in ons laatste dagje mee. Rennend en haastend, om in de sferen te blijven.

We hadden om half 11 een afspraak in de Jo Malone flagship store op Regent Street. Dat klinkt dus als een reuze relaxte ochtend. Was het in principe ook, tot we onze koffers moesten inpakken (niks gekocht, maar toch zware problemen om dat koffertje weer dicht te krijgen), uit moesten checken en de metro’s allemaal vertraging hadden. Uiteindelijk rennend alles gehaald, want bij Jo Malone zouden we heus ons rustmoment vinden. True. We begonnen daar met een handmassage, met geuren die álleen bij Regent Street verkrijgbaar zijn. Daarna doken we in de art-of-giving-room, wat een kamer is vol met lintjes, stempels, de prachtigste verpakkingsdoosjes en lettertjes om te graveren. Ik weet niet wat ik zag. Jo Malone was al mijn lievelings, maar nu is het nog meer gestegen in rang. Ik wist niet eens dat dat nog kon.

Goed geurend liepen we de deur uit. Sorry, rénden we de deur uit. We moesten door voor een afspraak in Shoreditch. Nu is dat geen ramp, want na die afspraak zaten we meteen in de goede wijk. We maakten een shoppingroute langs de beste conceptstores uit Londen, hoopten dat we NIKS LEUKS tegen kwamen want dat paste niet meer in onze koffer, en filmden de plekken waar je moet zijn. Dan kun jij het namelijk wel op je gemakje bekijken, want wij hebben de leukste adresjes al voor je gekeurd.

En toen. Toen begon eigenlijk de paniek. We hadden nog een uur in Londen en we hadden nog geen scone gegeten. Heel veel kansen hadden we niet om een heuse smaaktest te houden, dus het tentje dat we zouden kiezen moest ook meteen wel een waanzinnige zijn. Dus zijn we een tentje ingedoken dat eigenlijk best heel erg leuk was en hebben we de allerlekkerste scone ooit gegeten. Kaluda in Shoreditch; doen! We waren verliefd op de scone, genoten van een Engelse thee en vergaten de tijd. Ja, zo gaat dat blijkbaar in Londense koffietentjes.

Door die tijd moesten we ons dus ongelofelijk haasten. Haasten om nog wat in de koffer te stoppen, haasten naar de metro, rennen naar de trein, vervolgens onszelf opgevreten omdat de trein drie kwartier vetraging had, staande gehouden bij de douane… Nou ja, je leest het: het is echt allemaal gedoe. En ik ga het vliegtuigverhaal nog even uitgebreid voor je optikken, want het is, net als mijn nieuwe lievelingswoord en samenvatting van Londen, hysterisch.

Al goed. We zijn thuis. Met honderd uur aan film, nul komma nul souvenirs in de koffer, een herinnering aan de lekkerste scone ever en de meest geweldige Fashion Week ooit. En daarvan gaan we je nog zeker een paar dagen bijpraten. Als het niet langer is.