Travel & Hotspots
marie-claire in malibu
Je zou zeggen dat iedereen zich in Malibu heel hip en volgens de laatste mode kleedt. Niets is minder waar. Kwamen onze kinderen de eerste week van school in hun modieuze stadse kleding thuis, al gauw kreeg ik de vraag of ze ook in hun joggingpak naar school mochten. En inderdaad, alle kinderen komen in shorts en jerseys naar school (liefst een maat te groot). Waarschijnlijk omdat er zoveel fysieke lessen buiten worden gegeven. Ze hebben elke dag minimaal een half uur PE (physical education) en tijdens de pauzes spelen ze basketbal, football of soccer op een mega groot sportveld. Al snel werden de jeans en lakschoentjes vervangen door basketbalshorts en sneakers.
Ze vinden het heerlijk. Niet alleen de kinderen kleden zich comfortabel, ook alle volwassenen springen ’s ochtends in hun sportkleding, joggingbroek of wijde jersey. Niet alleen omdat ze op weg zijn naar hun work-out, maar omdat het gewoon heerlijk zit. Want als ik ze later die dag tegenkom, hebben ze die outfit nog steeds aan. Het ziet er niet modieus, maar wel heel relaxed uit. Haren niet geföhnd en geen make-up op. Gewoon jezelf zijn zonder het gevoel te hebben beoordeeld of bekeken te worden. En daar kom ik opeens bij een puntje. Weet je nog dat ik een aantal weken geleden schreef over het feit dat ik hier geen enkel bekend persoon tegenkom? Mijn vriendin noemde me opeens Hugh Grant, die in de film Notting Hill tegen het lijf van de in de film überbekende Anna aanloopt, gespeeld door Julia Roberts. Hij heeft geen idee wie zij is.
”Het ziet er niet modieus, maar wel heel relaxed uit”
Nou, ik weet nu waar het aan ligt. Natuurlijk ben ik wel op de hoogte van de groten der aarde en natuurlijk weet ik hoe ze eruit zien. Ik ben niet helemaal wereldvreemd, maar ik herkende ze simpelweg niet. Zo maakte ik een praatje met een man in een grijze joggingbroek met ietwat rommelig, duidelijk bruingeverfd haar met zijn aardige Zuid-Amerikaans ogende vrouw in legging en oversized trui. We praatten over verse groenten en waar kinderen wel en niet van houden. Heel normaal. Totdat er opeens tienermeisjes giechelend langsliepen en ik besefte dat die man Matthew McConaughey was.
Of die talloze keren dat ik in de ochtend op het strand van Point Dume mijn wandeling eindigde en hij die rennend met zijn hond begon en vroeg: ‘Hi, how are you today?’ en ik na de derde keer pas zag dat deze man zonder de lange haren en grote snor wel veel weg heeft van Anthony Kiedis. Of het dus gewoon is.
Of die keer in Starbucks hier in het dorp. Een boomlange vrouw met reuzenhanden en roodgelakte nagels stond voor in de rij. Haar stem leek op die van… Caitlyn Jenner.
Ze zijn er heus, maar iedereen is zo relaxed en zichelf in hun dagelijkse kloffie dat het helemaal niks uitmaakt wie je bent of wat je doet en wat je aanhebt. Heerlijk.
