Travel & Hotspots

May’s Milan Diary

Day 2

Oftewel; het heerlijke gekkenhuis dat Milaan Fashion Week heet.

Dat je een taxi uitstapt en de chauffeur je een ‘buona sfilata’ wenst. Oftewel een goede show. Dat kan alleen hier. In Parijs zijn ze veel te nuffig om toe te geven dat ze met mode bezig zijn, New York is te groot om een taxichauffeur te vinden die weet dat de modeweek is begonnen en Londen, nou, ik zeg het maar gewoon, daar ben ik dus nooit tijdens Fashion Week geweest, dus ik zou niet weten hoe het daar is.

Maar hier, hier weten ze dat Fay iets verderop naast Gucci showt, dat Alessandro Michele de locatie van zijn show heeft veranderd van de Viale Piave naar Via Valtellina en zetten ze je precies bij Corso Como 10 af als je zegt: ‘Gooi me er maar ergens uit, maakt niet uit waar’, omdat ze weten dat je het daar het meest naar je zin zult hebben.

Milaan dus. De stad waar alles mogelijk is en alles geoorloofd. Mits het maar in de naam der liefde of mode is. Dus mocht ik heus wel omrijden in een taxi om iemands kaart voor de Gucci-show op te halen in een uiterste poging het mooiste der mode tot me te nemen. Uit respect der mode ben ik uiteindelijk niet naar binnen gegaan. Hé, ik kon alles online bekijken en me tussendoor nuttig maken door een taxi te bespringen en vast te houden voor een vakvriendin die na de show (zij wel) meteen pedal to the metal naar Linate moest.

Ik had het toch maar geproefd allemaal. En hé, ik had vanochtend al de vrouw achter Patrizia Pepe geïnterviewd en zou na Gucci (er is een periode BG, before Gucci en AG, after Gucci) naar een nieuw hotelletje afreizen. Blind geboekt op Booking.com, maar dat is me toch een feest. Gang, douche, slaap- en een ruime woonkamer met keuken in hartje hartje hartje centrum. En geen-gedoe-wifi. Gewoon hatsekiedee. Een keer inloggen en we lullen verder nergens over. Daar kan de rest van Italië met hun inlogcodes vermomd als romans nog wat van leren.

Afijn. Ik verliet mijn appartementje in hartje hartje hartje centrum omdat ik ontslagen zou worden uit mijn moederrol als ik zonder íets van de Disney Store zou thuiskomen. Dus ik toog richting Disney en zag daar een complete chaos in de straat. Vlak voor de Max Mara store. Was ik bijna vergeten. De borrel. Met als eregast Gigi Hadid.

Ik kluunde me een weg door alle hyterische tienermeisjes, vrij hard roepend dat ik ‘on the list’ was om te verantwoorden waarom ik wel en zij niet langs de dranghekken mocht. Zij gilde, ik filmde. Zij kregen water, ik champagne. Of prosecco, wil ik vanaf zijn. Hoe dan ook, zij waren ver in de meerderheid, maar ik stond net even aan de goede kant. Nu wel…

Terwijl ik ontzettend de hysteriche crowd aan het filmen was, tikte een Belgische collega me op de schouder… Op links. Gigi. Twee meter naast me.

Ik filmde, Facebook livede en ik gluurde tussendoor ook naar dat groene velvet pak dat aan het rek achter me hing. Schreeuwde mijn naam.

Precies toen ik dacht dat alles voorbij was, kwam Gigi ineens naar beneden. En ineens stond ik naast haar te ussie-en. En we spraken. Ik vertelde dat ik Nederlands was, zij vroeg waar ik dan vandaan kwam. Ik was team 020 (alhoewel, eigenlijk 030-born), zij 010. En trouwens, nu we toch zo aan het bonden waren… Ik was degene die haar vorige week tijdens de finale van Tommy een high five had gegeven. “Was that really you??” Je begrijpt, Gigi en ik gaan morgen een vriendschapstattoo zetten.

Toen Gigi echt echt écht weg was, sprak ik met onze echte vriendin Noor. En met Nicola Maramotti, mijn dierbare Max Mara-contact. Getrouwd met de zoon van de founder van Max Mara en verantwoordelijk voor alle internationale stores.
Om alle glamour een beetje van me af te schudden, liep ik naar het lievelingsrestaurant van mijn geliefde en mij: Rosy y Gabriele. Nothing fancy, maar Italiaans zoals je het niet kunt bedenken. Een aquarium op links, net niet gelukte schilderijen all over, gezinnen en het allerbeste Italiaanse eten ever. De ober herkende me en gaf me een klein tafeltje toen ik mijn Belgische collega’s zag. Dit was ook hun hidden gem. We aten, we spraken, we dronken. Over de mode, het leven en vooral ook over eten.

Milaan, I love you. Omdat je me altijd precies dat voorschotelt wat ik niet verwachtte.