Happy & Healthy

OBSESSED WITH DONUTS

by Marion Pauw

Jaren geleden signaleerde ik tientallen Amerikanen die met platte witte dozen in de rij stonden voor het vliegtuig vanuit Miami naar Curaçao. Daar zaten donuts in, wist een reisgenoot me te vertellen. Amerikanen zijn zo crazy about hun donuts dat ze voor de zekerheid een paar dozijn ervan meenemen op vakantie (!). En dan bij voorkeur donuts gevuld met chocola, jam, slagroom of wat je ook maar kunt bedenken om dat gefrituurde ding nog calorierijker te maken. Zodra ik weer een keer in Amerika was, toog ik langs de Dunkin’ Donuts en een nieuwe obsessie was geboren. Het is dat ik nog, zoals dat heet, gehecht ben aan mijn figuur, anders zou ik alleen nog maar die heerlijke vettige zoete meuk eten. Want man o man, wat is een donut wal-ge-lijk lekker.

Voor de mensen die nog nooit een donut hebben gegeten, misschien kun je beter deze post skippen, want ik weet zeker dat je er hierna één gaat proberen. Mocht je weleens een donut hebben gegeten, maar was dat op een stationsrestauratie of in een supermarkt, ook dan weet je niet waar ik het over heb. Want een écht goeie donut, de ultieme combi tussen zoet en neutraal, vet en luchtig, dat is gewoon de effing bomb, echt waar.

Oh donut… Het woord lijkt een beetje op ‘O, do not’. Zo’n ding dat je niet moet eten, maar toch altijd weer eet. Zucht.

Laten we beginnen met vaststellen wat een donut is. Een donut is een ronde gefrituurde koek met een gat erin waarvan het deeg eerst een uur heeft gerezen. Zo ontstaat een caloriebom die zoet, vet en luchtig tegelijkertijd is. De donut (of doughnut) wordt bestrooid met poedersuiker en kaneel en desnoods gevuld met een vla-achtige vulling, jam of (kanonnen!) chocolademousse. Bij sommige donutketens in Amerika heb je zelfs de keuze uit wel 100 verschillende smaken zoals banana-kokospudding of donuts namen als ‘Rainbow Pony’ (ik wil dat).

En weet je wat zo grappig is? De donut is ooit uitgevonden door Nederlandse immigranten in Amerika! Het verhaal gaat dat een mevrouw in de 19e eeuw een oliebol bakte voor haar zoon. Hij vond hem wat te veel van het goede en maakte een gat in het midden voor wat meer luchtigheid. En de rest is zoals we dat zo mooi zeggen: history.

Maar tegelijkertijd hoop ik het dan toch, snap je?

Gelukkig, of eigenlijk níet gelukkig, kunnen we in Nederland nu ook supercreatieve donuts eten bij onder andere Harewood Bakery in Amsterdam. Eigenaresse Kim (die ik toevallig dan weer ken) bakt ter plekke donuts in smaken als crème brûlée en mango curd chilli. Zelf is ze jaloersmakend slank zonder dat ze daar ooit iets aan hoeft te doen, wat natuurlijk weer een wrede speling van het lot is. Oh, en ze schenkt ook nog eens geweldige koffie en thee waar een heel verhaal aan vastzit. Want dat willen mensen tegenwoordig, dat er een verhaal bij hun eten en drinken is. Mocht je niet in de buurt van Amsterdam wonen, en dat schijnen toch zo’n 15 miljoen mensen te doen, dan heb ik nog even wat andere adressen voor je gegoogeld. In Maastricht kun je terecht bij Monkey Coffee, een zo te zien superknus koffiezaakje met eigen donutbakkerij. En in Gouda kun je donuts afhalen bij donutgigant J&J Donuts.

Overigens heeft Dunkin’ Donuts plannen om meerdere vestigingen te gaan openen in Nederland. Ik vrees dat de gemiddelde BMI dan minstens met 20% gaat stijgen, dus ik hoop dat het niet doorgaat. Maar tegelijkertijd hoop ik het dan toch, snap je?

Oh donut… Het woord lijkt een beetje op ‘O, do not’. Zo’n ding dat je niet moet eten, maar toch altijd weer eet. Zucht.