Travel & Hotspots

Our girl in New York

Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!

Er was wijn. Er was nog meer wijn. Er was pizza met truffel. Er was romige burrata. En toen waren er de cocktails. Op het terras aan een wiebelig maar knus tafeltje op het terras van Pizza Beach in de Lower East Side, hebben aanstaande en ik weer eens ouderwets een date night. Alleen hij en ik, en heel veel wijn in het kleurrijkste restaurant van de Lower East. De buitendeuren zijn aquablauw, de wc kleurt roze en binnen galmen de klanken van muziek en blije mensen die de vrijdag vieren. Net als wij. Met pizza, wijn en heel veel amore.

Blues neus druppelt van ellende. Terwijl hij een tikkeltje weemoedig tegen zijn baasje aanleunt, kijkt hij mij met zijn kraalogen ietwat verwijtend aan. Ik hoor ‘m denken: ‘Jongens, wat gaan we nou weer doen? Ik word misselijk in deze auto en de chauffeur had ook niet op mij gerekend in zijn glimmende auto met (nog) onbeschadigde leren bekleding.’ Telepathisch probeer ik bij hem over te brengen dat het dit ritje heus wel waard is. We gaan namelijk naar Nyack. Zo’n 40 minuten in de auto naar Upstate. In een splinternieuw gerenoveerd hotel genaamd The Time. Voor wandelingen in het bos, een duik in het zwembad en natuurlijk ontbijt op bed.

En zo geschiedde. Eerst die duik, dan het bos door en tot slot dat ontbijt op bed.

Het zweet loopt langs m’n rug. Dit jurkje is enig, maar deze lange mouwen zijn een hel. Ik sta keurig weg te branden in de volle zon, maar gelukkig is daar eindelijk de boot. De hitte is verdovend en ik concentreer me op het staan in de rij en het laten zien van mijn kaartje dat mij zal leiden naar een stoel op de airconditioned boot. Maar de kaartjesknipper laat me niet naar binnen. Hij schudt met zijn hoofd en wijst naar het water. Die boot daar, dat is die van mij en die heb ik dus net gemist. Een interne scheldkanonnade van mijn kant volgt. Maar aangezien ik het daar alleen maar warmer van krijg, herpak ik mezelf, zoek een stuk schaduw op en wacht smeltend en al op die ene pont om die weer moet komen om me op te halen. En dan eindelijk, na zo’n anderhalf uur (normaal is het een ritje van dertig minuten van deur tot deur), ben ik in Maman. Dé plek waar de rust regeert, de tafels zweven en ik mijn mails kan afwerken. Terug naar het eiland gaat het gelukkig beter en waaien vriendin L. en ik uit. Maar toch bedenk ik: ik moet op East River Ferry-schemales.

Vol verwachting loop ik doelgericht door de Bed Bath & Beyond. Ik weet precies waar ik moet zijn, ik heb er namelijk eerder gestaan. Helaas telkens zonder succes. Maar als het om pure hagelslag gaat, ben ik niet te stoppen. Ik sta, ik buk, ik kijk en wat denk je? De hele plank staat vol met pakken hagelslag. Bijna allemaal gaan ze in mijn mandje, naast de Engelse drop, de Autodrop en de zoute vissen. Wat een geluk. Bed Bath & Beyond verkoopt net dat stuk Nederland dat ik soms zo mis. Maar dat is vanaf nu ook verleden tijd. Nu wil ik helemaal nooit meer uit New York vertrekken… En om dat te vieren, trakteer ik mezelf op een tas vol bloemen.