De vertrouwde gevels zijn nog net zo mooi. De zon schijnt tegen alle verwachtingen in. En ik lig bijna onder een fietser. Amsterdam is nog precies zoals ik haar heb achtergelaten. Ik verbaas me over al het verkeer dat zich lopend, fietsend, tram besturend en scooterend en achter het autostuur kriskras langs elkaar heen beweegt. Dit ben ik niet meer gewend. Ook al heeft het misschien wel de drukste straten van Amerika, New York is geordend. Rechte lijnen, geen gedoe. Rechte lijnen en geen gedoe, dat is hier niet. Wel zijn hier mijn vrienden. Die ik al 10 en soms wel 15 jaar heb. Dus ik zet m’n telefoon uit, geniet van die vrienden zonder telefoongepingel en let op dat ik niet onder een fietser beland.
Het wordt dus een rustig overzicht van de week. Want van die keer op het terras bij George W, die koffie met mijn allerleukste weddingplanner Lotte bij Coffee & Coconuts, de uit de hand gelopen borrel bij Bar Mash die eindigde in een rokerige The Butcher met gin-tonics, het zondagse terras met heel veel rosé bij De Kleine Valk en nog wel een tiental andere plekken waar we aten, dronken en gierden over verhalen van toen en nu. Al die keren zat mijn telefoon braaf in mijn zak. Even op fotovakantie. Behalve hier, in hotel The Dylan. Ik was te vroeg voor mijn afspraak, dus ik nam even een paar plaatjes van dit idyllische plekje aan de gracht, waar ze koffie met dubbele hartjes schenken. Is het niet prachtig?
Bloemen, bloemen, bloemen! Overal bloesemt het in Amsterdam.
Blue ontmoette een paar dagen geleden zijn broer en zus uit Oregon. Althans, biologisch zijn ze niet met elkaar verbonden, maar ze komen wel bij dezelfde fokker vandaan en dat schept dan toch een soort familieband vind ik. Het vrouwtje helemaal op links moest niet zo veel hebben van onze Blue. Maar met Harry in het midden was het direct raak. Ondanks het onderling rumoer gaan ze wel braaf zitten voor deze foto en maakten er direct een wie-heeft-de-langste-contest van. De lengte van de tong dan natuurlijk.
Goedenacht, Amsterdam. Ik heb mijn vrijdagschoenen alweer aan. We gaan weer met vrienden drinken, eten en gieren om verhalen van toen en nu. Volgende week heb ik vast weer spannende platen te tonen, maar voor nu blijft die camera nog even rustig in de tas.
