Travel & Hotspots

Our Girl in New York

Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!

Op het programma stond lunchen met Noortje. Wij zagen elkaar voor het eerst toen zij naar huis ging met de Best Lifestyle Blog Award van Bloglovin’ in New York. Daarna werden we Instagram-vriendinnen (we vinden alle foto’s van elkaar leuk) en spraken we eindelijk weer een keer in het echt af. Dat is nu. Ik zwaar verwilderd door de hitte, zij altijd prachtig mét het hele gezin. Baby Olivia doet een dutje in de zon, ik zit aan de wijn, papa Sander aan de passend genoemde ‘papa cocktail’ en Noor nog aan een décaf koffie. En allemaal (behalve baby Ollie) vinden we de Standard Lower East Burger waanzinnig. Het was zo gezellig, en op de terugweg besefte ik dat ‘klikken’ online óók ‘klikken’ offline betekent. Toch gek hoe dat werkt. Maar leuk is het zeker. Het was een feestje en je begrijpt: dit roze huis deed ons bloggershart intens hard kloppen.

Voor de lunch in de Lower East was ik bij de Dolls van DASH in Soho. DASH is van de Kardashian-zusters en ondanks het feit dat ik toch echt fan van het hele gezin ben, was ik nooit binnen geweest bij DASH. Tot nu. Er was ontbijt, er waren bikini’s met enorme kortingen en de oprichters van Pin & Tucker waren er om ons te raadplegen en te vertellen over social media en shoppen. Ik luisterde aandachtig, plaatste her en der een opmerking, liet m’n oog vallen op zo’n zwempak (we kunnen nooit genoeg zwemgear hebben, toch?) en hield die mysterieus uitziende deur nauwlettend in de gaten. Ik bedoel, het zou toch zomaar kunnen dat de Kardashian-gezusters inclusief hele reallifesoapcrew ineens binnen komen vallen, toch?! De ochtend verstreek en op de grote foto’s van de poserende dames en Kanyes muziek na, was er weinig Kardashian in het wild te bekennen. Wel liep ik naar buiten met Pin & Tucker-enthousiasme, cadeaus én dat nieuwe zwempak…

Sjouwend met laptop in Soho na een dag werken, stuit ik op een fiets. En bij dezen even tussendoor een bericht aan eenieder die wellicht voornemens is mij een cadeau te willen geven voor m’n verjaardag: ik weet het, het is vroeg, want jarig word ik pas in oktober, maar mocht jij nu al aan het bedenken zijn wat mij te geven, dan laat ik je bij dezen weten dat ik een fiets heel erg mis. Misschien niet zo een als deze, maar meer het model ‘oma’. Met mand, want daar kan Blue dan in. Een enig idee, vind je niet?

Bij de ferry wacht ik op mama en vriendin N. En daar is ze, met baby James van vijf weken oud en nog steeds zo knap en fleurig als altijd. We gaan naar Greenpoint, want daar is het rustig en kunnen we uren kletsen over de baby, de bevalling en de bruiloft. Ik vind het helemaal zen hier bij Maman, waar de tafeltjes schommels zijn en de koffie heerlijk.

Mijn nieuwe cat-eyes zijn van Karen Walker. Aanstaande moet er veel foto’s van nemen als we aan het ontbijten zijn bij Bluestone Lane, want ik heb deze gekregen van DITTO. Eigenlijk geleend, want zo werkt het bij DITTO. Je betaalt per maand een bedrag van 24 dollar en dan mag je uit de waanzinnige collectie (van Miu Miu tot Dior tot Ray-Ban) een bril lenen, die je vervolgens inwisselt voor een ander exemplaar wanneer je dat wilt. Een waanzinnig concept waar ik graag aan meedoe. Na plaatje 430 staat ‘ie erop. En dan kunnen we fijn verder ontbijten op het terras op een van de leukste plekjes in Greenwich.

Sinds ik na mijn vakantie in Frankrijk minimaal een maand niet meer in de sportschool heb gestaan, is de maat volgens Darcy vol. Ik mag hem niet meer afzeggen en we staan sindsdien niet meer één, maar zelfs twee keer in het park te knallen. Ik badend in het zweet, hij als een ware drilkoning. Ook deze week weer, waarbij het element boksen is toegevoegd aan het programma. Ziehier het bewijs. Bukken gaat sindsdien nog steeds niet helemaal soepel, maar dat is niet anders. Want ja, wie mooi wil zijn, moet… precies, ja.

Blue vindt er niks aan dat gekam, geblaas en gepiel aan z’n vacht. Maar hij laat het iedere maand maar gebeuren, want hij weet ook dat hier als doodle geen ontkomen aan is. Bij mij staat het zweet ook op m’n voorhoofd, maar het resultaat is enig. Kijk onze Prins Poef eens zitten…