Travel & Hotspots
Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!
Ha, ik sta weer op het vliegveld. Mijn koffers zijn ingecheckt, ik sla nog wat Hollandse kaas in en voor ik het weet is deze spiegelselfie alweer negen uur oud en sta ik in New York. Uitgeput, maar intens gelukkig rijd ik de stad in. Een zee aan lampjes, gigantisch veel getoeter, sirenes en mensen komt ons tegemoet. Ik rol het raam naar beneden en voel de drang om hysterisch naar buiten te hangen en handzoenen uit te delen. Doe ik niet. Maar de gedachte weerspiegelt mijn intense geluksgevoel. Ik ben weer thuis. Gesloopt. Net als Blue op rechts. Maar geweldig gelukkig. Ik laat de verloofde dan ook beloven om nog lang lang lang niet terug naar Nederland te verhuizen.
De bloesem aan de bomen en mijn oog onder mijn hoed. Het is kouder dan ik denk. Maar dat komt misschien omdat het 6.15 uur in de ochtend is. Lang leve de jetlag!
New York. Zucht. Het was eigenlijk wel goed dat ik lang ben weggeweest. Want ik kon best een beetje zeuren op d‘r. Ze was te druk. Te vol. Ze was niet de woonplaats van mijn vrienden. En ze was best wel heel erg stom soms. Maar dat is verleden tijd. Alles is weer in het juiste perspectief. Natuurlijk blijft New York druk, niet de woonplaats van mijn vrienden en soms een beetje stom. Maar het is thuis. En kijk nou hoe mooi ze is…
Blue in een truitje. Hij vindt het niks. Ik vind het zo zoet.
Ik moet eerlijk bekennen dat het een beetje stil is geweest op mijn blog Sea of Bees. Het kwam me een beetje m’n neus uit om weer ergens “kijk nou hoe cool ik ben” te staan en foto’s van dat schouwspel te maken, vervolgens onder elkaar te zetten en er een verhaaltje over het hoe en het waarom achter de textielcombinatie op te tikken. ‘Wat ben ik in godesnaam toch aan het doen?’, was de gedachte die lange tijd op de achtergrond meesuisde. Dus ik deed het even niet meer. Totdat ik bij het hondenparkje werd toegeschreeuwd. Mijn eerste New Yorkse volger die ik in levende lijve ontmoette. Ze had dezelfde bril en schoenen als ik en vertelde dat ze zo blij werd van mijn blog en dat het haar had geïnspireerd naar New York te verhuizen en ook die bril en schoenen te kopen. En kijk, daar doe je het voor. Na haar lieve woorden besloot ik weer ergens in New York te staan, er foto’s van te maken en er een verhaaltje bij te tikken. Met plezier deze keer en het voornemen om dat zo te houden. Komt dat zien!
Dus gehuld in mijn legerjas marcheer ik vast beraden naar mijn favoriete district en mijn daarin gevestigde werkplek, bestel een XL cappuccino, open mijn laptop en begin aan mijn to do met bovenaan Amayzine’s fotodagboek. Zo, en die is bij deze: ‘check!’. Tot volgende week!
