Travel & Hotspots
OUR GIRL IN NEW YORK
The Butcher’s Daughter op zondag. ‘Vegetarisch is niet te eten’ klinkt zijn mening, dus voor ik de taxi richting de overkant van het water oversteek, ontmoet ik vriendin Bibi en Cath bij de ironisch genaamde tent op Kenmare. In de zon. Buiten. Want november voelt als het begin van de zomer, wat maakt dat de waterflower Mimosa’s al snel naast onze avocadotoast staan. Ik vergeet natuurlijk de tijd (en Chanel in de wc, gelukkig is ze weer terecht) en voor ik het weet slaat de klok ‘baby-bezoek-in-Brooklyn’. Snel onze kaarten door het apparaat ratsen en een taxi grijpen richting de overkant van het water. Brooklyn is de bestemming. Daar is een heel klein mensje te bewonderen van twee weken oud en we mogen met haar knuffelen. Met de baby in mijn armen kijk ik naar buiten. Van het zomerse weer op ons eiland is niet veel meer over, concludeer ik al kijkend naar het donkere wolkenpakket boven de torenhoge gebouwen. Maar mooi is ze nog steeds. Ons Manhattan. Gaan we je dan echt verlaten over een paar weken?
Na ons bezoek in Brooklyn en het bezichtigen van tal van appartementen op Manhattan de dag ervoor, spookt de gedachte om het eiland te verlaten door ons hoofd. De stad verlaten doen we natuurlijk never ever nooit niet, maar Manhattan verruilen voor Brooklyn? Misschien wel. We gaan ons appartement uit. Na drie jaar is het mooi geweest. Want ondanks ons geweldige gebouw met de liefste doormannen, de leukste staff, het waanzinnige dakterras en alle andere faciliteiten, zijn we uit ons huis gegroeid. We willen meer kasten, meer licht, meer uitzicht en meer vierkante meters. Ik bedoel: mijn schoenen staan in de keukenkasten. Maar met de huizenmarkt op dit moment kunnen al die eisen niet worden ingelost voor het budget in ons hoofd. Althans, het lukt wel, maar voor hetzelfde geld per maand zit je in Brooklyn met nog meer kasten, nog meer licht, nog meer uitzicht en nog meer vierkante meters. En, met een beetje geluk: een eigen terras. Ik twijfel nog, want in Manhattan ligt mijn hart. Maar Brooklyn is zo gek nog niet. Williamsburg is net iets beter om ‘te settelen’, net iets rustiger en dus misschien wel de plek voor ons grotemensenhuis?
Woensdag is ‘Blue wasdag’. Hij vindt het een verschrikking. Ik ook trouwens. Doodles zijn enig, begrijp me niet verkeerd. Ze zijn slim, lief en zo ontzettend zacht, maar om dat laatste te behouden, moet je heel veel kammen, borstelen en zo’n beestje dus om de twee weken wassen. Kost mij en hem minimaal een halve dag. Maar wat moet dat moet, en hij mag extra veel koekjes op zo’n wasdag als vandaag. Maar volgens mij mag dat de ellende niet verminderen, want hij kijkt al de hele dag een beetje boos naar me. Zelfs als het voorbij is.
Ik loop na mijn vaste ochtendwandeling met Blue het gebouw binnen. Er staat een man bij de balie met een enorme tas van Schutz. Ha, die is voor mij. Ik heb gelijk en enkele minuten later sta ik met die gigantische doos in de lift. Schutz is al een jaar mijn vriend en vond het tijd voor een cadeau in de vorm van waanzinnige laarzen. Over de knie en in het zwart. Én gemaakt van suède. Zo, mijn weekend begint goed gelaarsd. Dankjewel, lieve Schutz.
