Travel & Hotspots

our girl in new york

Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!

De zomer is hier, ein-de-lijk! En zoals het het New Yorkse klimaat betaamt, loop je op dinsdag nog in je dikste jas met paraplu over straat en is het op woensdag 30 graden. Het is dan niet normaal zo heet, maar ik wijs mezelf erop niet nu meteen al te klagen over de hitte. Want anders is het nooit goed. Dus hijs ik mezelf in de luchtigste broek die er is, duik het welbekende dakterras van Le Bain op en proost op de zon. Hallo zomer, leuk dat je er bent!

Om eerlijk te zijn, ben ik nooit Uptown of eigenlijk ben ik sowieso niet heel vaak boven de 28ste straat te vinden. Maar vandaag wel. We gaan Upper East. Het district van de elite, waar kinderen niet exceptioneel per limousine naar school worden gebracht en waar het aantal botoxinjecties gemiddeld het hoogst is. En hoewel ik het net iets te ver van het bruisende Down Town vind, moet ik eerlijk bekennen dat ik al die rijke stinkerds wel snap. Jeetje, wat is het mooi hier. En zonder de enorme hysterie en drukte, maar toch nog steeds New York. Ja, als we ooit de loterij winnen, dan zou ik hier wel kunnen wonen. Zonder die kinderlimo en botoxspuiten dan.

We drinken koffie bij Match 65, een Franse bistro met een heerlijk terras. Even tussen het foto’s maken door, want daarvoor zijn we Uptown; plaatjes schieten voor m’n blog. En dat resulteert altijd in mooie foto’s, maar ook in heel veel terras hangen en koffie drinken met een verfrissend bakje verse vruchten in dit geval.

Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Dus besluit ik mijn hele kast leeg te trekken en de boel te ordenen. Ik kan niet geloven wat er allemaal uit komt zetten. Gepropt in alle mogelijke hoeken en gaten trek ik er vergeten rokjes, topjes, slippers en truien vandaan. Alles wat ik een jaar niet heb gedragen gaat in de zak voor het Leger des Heils. Ik check wel even of er geen gaten in zitten of vlekken, want die gaan linea recta de prullenmand in. Maar het valt mee. En na zes uur is mijn kast weer netjes, mijn hoofd opgeruimd en word ik alleen al blij van de gedachte dat er misschien wel iemand gelukkig gaat zijn met die vergeten rokjes, topjes, slippers en truien van mij.

Wat te doen op zondag? Nou, minigolf aan de Hudson met uitzicht op de Freedom Tower bijvoorbeeld. Ik was zo geconcentreerd dat een foto van dit prachtige uitzicht er bij in is geschoten. Maar winnen deed ik wel. En die man van mij, die baalde. Als een stekker. Want hij verliest nooit. Maar nu toch lekker wel. Daarna lunchen we samen bij mijn favoriet.

The Waverly Inn. Nog steeds een gegeven. En wéér de plek waar we met vrienden eten. Tweemaal de burger, eenmaal de Croque Madame en eenmaal de omelet. Het is weer heerlijk in The Waverly.

Precies een jaar geleden was het een ring die me deed huilen van geluk en vandaag zijn het witte rozen. Ik kan niet geloven dat we alweer een jaar verloofd zijn. Gelukkig voelt het alsof het gisteren was. Nog een jaar moeten we wachten tot de witte jurk. Maar ach, des te langer kunnen we ernaar uitkijken.