Travel & Hotspots

OUR GIRL IN NEW YORK

Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!

Bijna drie jaar geleden stond ik voor deze deur waar ik nu op het bankje met mijn nieuwe bloemen zit. Familie en vrienden waren uitgezwaaid, Teun haalde me zeven uur later op van JFK en met drie koffers in de hoek van ons tijdelijke appartement (en een container met meubels en nog meer koffers op zee), was ik officieel verhuisd uit Nederland. Ik werd wakker, stond op, had totaal geen idee wat de toekomst zou worden, maar één ding was zeker: ik moest eerst koffie hebben. We doken het eerste koffietentje in dat we tegen wamen. En dat was Toby’s Estate. De plek met roze donuts en een verborgen boekenwinkel gevuld met bloemen. En al drie jaar ‘mijn’ café waar ik nog steeds koffie drink. Waar ik nog steeds de ellende die zich in de rest van de wereld afspeelt moet lezen. Maar ik besef daardoor des te meer dat mijn toekomst van drie jaar geleden een cadeautje was. En dat maakt deze cappuccino een feestje. Alleen die roze donut had ik eigenlijk ook moeten hebben….

Joejoe! Streepjesfestijn! Deze off-shoulder is niet geheel nieuw in mijn garderobe, maar misschien wel de leukste op het moment. Op Instagram werd ik bekogeld met vragen naar de herkomst, dus bij deze alvast: de strepen komen van Zara en zijn volgens mij nu in de uitverkoop.

Estela in Nolita staat in de lijst van beste restaurants ter wereld, president Obama komt hier graag en wij (mijn blonde liefde en ik) wilden hier al weken een keer vertoeven en proeven. Dat laatste gebeurde afgelopen weekend. En eerlijk waar, het is verrukkelijk. De avocado, de Spaanse dumplings, de salade… Oprecht een droom voor foodies. Ik heb er geen foto’s van want het was ‘datenight’. En dan mogen er geen telefoons mee aan tafel. Gelukkig schoot mijn date nog wel een kiekje in het raamkozijn terwijl we wachtten op de tafel. Maar dat was dan ook de enige. (P.S.: Estela klinkt misschien zwaar duur, maar is het niet, echt niet.)

De #LoveWall! Na het eten wandelden we door Nolita en kwamen we deze tegen. Vind ik leuk.

Nieuwe sandalen in een nude kleurtje, lange jurken, korte jurken… Mijn zomergarderobe is in full swing. En ik draai en loop (en kijk vooral niet in de camera voor de typische #bloggerpose) met Marinke door de stad om het allemaal op social media te knallen en hopelijk wat leuke meisjes te inspireren. Maar als ik heel eerlijk ben, loop ik het liefst in een wit hemdje met een kort denim broekje en op slippers door de straten. Godallemachtig, wat is het heet deze week. Ik. Smelt.

En Blue ook. We lopen nu nog maar korte rondjes en pauzeren in de schaduw. Ik voer ‘m om de tien minuten wat water. En dan zien we dit roze huis. De trapgevel aan de overkant is vrij en niet in de zon. Dus Blue en ik gaan hier zitten kijken naar het roze huis. Daar zouden we wel willen wonen.

Aan het einde van de dag is het gelukkig beter te doen. De zonsondergang bij heldere hemel is altijd weer een sprookje….

Maar Blue en ik vinden het in een ijskoud appartement met de airco op honderd miljoen tóch misschien wel het fijnste. Begrijp me trouwens niet verkeerd, want echt waar, ik zeur niet. Ik absorbeer de hitte met liefde, want voor je het weet ligt er weer sneeuw. En is het niet de airco maar de verwarming op standje honderd miljoen.