Travel & Hotspots
our girl in new york
Wat onze lieve Bo deze week allemaal uitspookt? Dat lees je hier!
Vanaf het moment dat mijn kofferset tevoorschijn is gekomen, zijn Blues kraalogen gaan hangen. Hij weet vast niet precies wat er staat te gebeuren, maar hij weet dat deze bruine gevaartes ‘niet-leuk-voor-Blue’ betekenen. Vooral niet als ze tot de nok toe gevuld klaar staan om naar buiten te worden gerold. Uit protest gaat hij voor de deur zitten. Mijn hart breekt. Ik probeer hem te vertellen dat ik echt heus weer terug kom, maar zijn kraalogen blijven op standje sip staan. Zelfs een hondenkoekje doet zijn staart niet kwispelen. Ik zucht, aai nog één keer over z’n krullenkopje en spreek mezelf toe dat ons wollenkind in goede handen is. Mijn kleine krullenman blijft bij mijn grote blonde man. En ik? Ik ga even heerlijk vakantie vieren met mijn lieve vriendjes in Zuid-Frankrijk. Zo, en nu gaan.
Zo’n acht uur vliegen, onnozele tijdschriften bladeren op JFK en een hamburger van Shake Shack peuzelen verder land ik op Nice. Ik word opgehaald door een auto en direct naar het dorpje van de roze huisjes gebracht. Ik spring onder de douche, trek m’n bikini aan en vaar met mijn liefste vriendjes langs de Zuid-Franse kust. En eerlijk is eerlijk, dit is het allemaal zo waard.
Godje, wat is dit genieten. De eerste fles wijn is een feit en wordt gevolgd door vele. Al dobberend zien we de zon zakken. Snel varen we terug naar huis, en terwijl de hemel roze kleurt, drinken we nog meer wijn. Want ja, zo hoort dat op vakantie in Frankrijk.
Goedemorgen! Wakker worden met een verse cappuccino op het roze balkon met uitzicht op zee. En dat ik dankzij mijn jetlag maar een paar uur geslapen heb deert absoluut niet, want dutjes doen op het achterdek is het allerfijnste dat er is.
La Guerite! Dit verborgen paradijs kan alleen per boot worden bereikt. Klinkt heel chic en dat is het ook een beetje, maar zodra iedereen z’n eerste gang (inclusief glazen rosé) naar binnen heeft gewerkt, staat het hele restaurant op de tafels, worden de glazen wijn verruild voor aardbeien-wodkashotjes en breken zelfs de aanwezige oudjes bijna de tent af.
De kunst van het nietsdoen…
Op de agenda vandaag: Saint-Tropez. Een klein uur varen, dus een klein uur om te zonnen op het achterdek, terwijl jazzklanken door de speakers galmen en Kapitein Dex aan het roer staat.
Een pitstop in de oude stad in Saint-Tropez. Heel snel maken we een rondje. Moet vriendin Mies natuurlijk foto’s voor de tuin van Dior van me maken, maar daarna gaan we heel snel weer weg. We zijn hier niet om dit stadje te bewonderen (overigens veel te vaak gedaan), want er wacht een lunch en een gigantisch feest aan het strand op ons….
En een feest was het. Snel even lunchen terwijl we onze ogen uitkijken. Nikki Beach is steevast gevuld met zeer extraverte types die bijna allemaal in het bezit zijn van opgespoten lippen en voorgevels. En deze types spuiten daarnaast met liefde honderden euro’s champagne weg. En na de lunch zitten we daar tussen. Zonder opgespoten lippen en voorgevels, maar wel met champagne. Maar die drinken we keurig op en dat leidt (zie foto’s) tot ultiem gelukkige snapshots en een gigantisch feest op ons eigen domein van bedjes.
Tot de zon ondergaat stuiteren we als losgeslagen tieners door Nikki Beach, maken we honderdduizend foto’s en dan is het tijd om terug te varen. En weer is die lucht suikerspinroze. Wat een plaatje…
Belles Rives! De locatie van mijn laatste lunch. Althans ‘laatste’ klinkt een beetje dramatisch, maar eerlijk gezegd voelt het ook wel een beetje zo. Natuurlijk, ik kan niet wachten om weer thuis te zijn. Maar deze vakantie had niet lang genoeg kunnen duren. Dit plekje is trouwens echt een aanrader.
Tijd om afscheid te nemen van mijn allerliefste vriendjes. Alleen maar gelachen (zo nu en dan omgevallen van de rosé, een deuk in een auto gereden en een record aan wijn en voedsel naar binnen gewerkt) met deze twee. Oh, en een record aan foto’s. Mijn iPhoto telt 4000+ bestanden in het mapje ‘La Douce France 2016’… Maar dat is altijd een goed teken.
On y va! En zo zit je van een roze zonsondergang, foto’s van je paspoort op Nice Airport te maken.
Hallo New York! Na twee dagen me nog in de ik-wil-niet-naar-m’n-mail-kijken-sferen te begeven, ben ik toch maar naar Joe & TheJuice verhuisd om al die mails te beantwoorden én natuurlijk deze foto’s voor jullie bij elkaar te verzamelen! Tot volgende week! Liefs!
