Fun & Famous
OVERWERKEN, YAY OF NAY?
Adios holiday, hallo werk. De vakantie is hard op z’n retour. Ja, ook al hebben we een oudewijvenzomer (zo heet het als de zomer het pas in september gaat doen). Maar, even eerlijk… Hoeveel plusuren heb jij na die verrukkelijke vakantie alweer aan je strook toegevoegd? Overwerk bedoel ik. Zit jij in de uurtje-factuurtje-business of in het tuurlijk-maak-ik-een-uur-extra-ritme?
Als de marker in roze, blauw, geel en groen ‘deadline’ schreeuwt in mijn Moleskine, dan verleng ik mijn werkdag vóór en achteraf voor een wat meer zen-state of mind. Nog eventjes een stukje typen, die drie mailtjes wegwerken en dan ben ik echt klaar. Plof ik een stuk relaxter, en tegen een uur of elf, op de bank of het balkon. En als ik dan eindelijk de bovenkamer geleegd heb, dan schrik ik me de tandjes. Heb ik het zó laat gemaakt? Maar om zes uur jengelt de wekker me al uit bed en ik heb nog niet eens één serietje weggewerkt vanavond en, en, en. Resultaat the next morning? Twee espresso’s bij de krant, drie achter mijn lappie en zo rond een uur of vier knal ik er nog een bak in. Helpt niet, want mijn hoofd voelt nog steeds alsof iemand het hele wattenrek van de Etos eromheen heeft gewikkeld. En de dag voelt een beetje ‘off’. Heus niet na één avondje doorwerken, maar zo’n avond komt met een partner of partners in de vorm van een hele week. Dan struikel je dus op vrijdag de redactie op en denken de ladies dat je tot een uur gelee nog aan de toog hing. En doet mijn hoofd ook serieus hetzelfde trucje als na drie flessen Sauvignon: de traaaaagheid. Dat zorgt voor stress, want het is alsof je de sloomste bent bij een strandwandeling. Zwaar aan de voet en ópgejaagd, niet normaal. Voor je het weet sta je aan de juf achter de kassa een synoniem voor druk uit te leggen, want echt zeggen dat je het druk hebt is zo un-cool.
Is overwerk goed of slecht voor je? De man maakt zo’n 3,7 uur extra per week en wij, wij voegen 2,4 uur toe aan de baas zijn (of haar) tijd. Is helemaal niets mis mee (olé), maar dan moet je het wel een beetje gezellig hebben op de werkvloer. Een petit peux overwerk maakt je zelfs gelukkig. Niet gedacht, hè? Om zestien uur zevenenvijftig op ‘afsluiten’ klikken kan schadelijk voor je zijn. Wat, maar hoe dan? Je gaat zo lekker opgeruimd de deur uit als je werk om half zes of zes ook écht klaar is. Zit je dus rustiger van achter je prakkie of het geeft je een boost, want dat rapport zit maar mooi af te zijn in de digitale brievenbus van een hoge pief. En nog een nadenkertje, wie zegt dat een werkdag van negen tot vijf duurt? Je overoverovergrootvader tikte rustig twaalf uur ploeteren op een dag aan, omdat een werkdag nou eenmaal twaalf uur duurde (oooh, dus zo doet een CEO dat). Fat chance dat je een stuk zenniger door het leven gaat als je die werktijden wat meer mellow interpreteert, als het even kan.
Dit is het rozengeurmanenschijnscenario, want onbetaald overwerk is de bastard die voor bozigheid zorgt. En als de woorden structureel en veel (zo’n vijftig plus) samengaan met die uren, dan is overwerk niet zo onschuldig als het lijkt. Je maakt het laat, de Mac is maar één afslag verwijderd van je maag en als je kapot onder de lakens kruipt, dan kún je niet eens meer slapen (aaaargh). Doe je dit altijd? Dan moet je als de sodemieter nee leren zeggen tegen je baas. Die productieve overuren van je are coming to get you en voor je het weet, ben je veel verder van huis in plaats van alleen wat later thuis.
Maar het is tweeëntwintig uur negenenvijftig, dus ik log uit. En dát is heus heel goed voor me, want ik heb de leukste werkplek op aard en dit stukje is af. Truste.
