Travel & Hotspots

PARIJS DIARY

Het is eindelijk gebeurd. Ik ben ontmaagd. Ik kan thank GOD praise the lord zeggen dat ik geen Paris Virgin meer ben. Met dank aan May (die bereidde me op deze manier nog even voor op de stad) en het coole designbagagemerk Delsey.

Lang verhaal kort: ik had de stad van de liefde nog nooit bewonderd (ja, op Insta dan, maar dat telt niet mee), dat was ronduit een schande en op stalorders van de baas moest ik naar Parijs. En toen was daar ineens een e-mail van Delsey. Voor de mensen die het nog niet weten, ik en koffers zijn dus een heel goede match (kijk hier maar even) en daarom slaakte ik dan ook een gilletje toen het koffermerk een reisje organiseerde ter ere van hun 70-jarige bestaan.

Het allerfijnst: we gingen met de Thalys. Dat betekent dus dat je zeventig paar schoenen in een belachelijk grote koffer kan knallen en nog steeds mee mag. Bonuspunten voor reizen met de trein. Enfin, na drie uurtjes komen we (ik werd vergezeld door drie te leuke vrouwen) aan op Paris Gare du Nord. Het weer is top, het zonnebrilletje wordt uit de handtas getoverd en bij aankomst in de buurt van het hotel voel ik meteen al de Parisien vibe. Na een miniopfrisbeurt is het tijd voor een chocoladeproeverij in Hôtel Paris Bastille Boutet. Ik ben nou niet echt een ster in Frans, maar vind mijn “Otél Parie Bastie-je Bouté” er best chic uitrollen. Anyway, chocolade en ladingen macarons dus (sommige persreizen zijn zo zwaar) en daarna werd er ook nog getikt hoor, heus.

“Over de stad zelf kan ik maar één ding zeggen: May, je hebt geen woord gelogen…”

Als spastische stuiterbal kan ik na de proeverij niet wáchten om de deur uit te gaan en het centrum (oké en de terrassen) van Le Marais te ontdekken. Le Marais ligt verdeeld over het 3e en 4e arrondissement en is echt te vergelijken met de Amsterdamse Jordaan. Het is een klein levendig wijkje waar veel bars, boetiekjes en winkels liggen en als je een tripje naar Parijs op de planning hebt staan, dan beveel ik je hier toch echt even rond te flaneren. Over de stad zelf kan ik maar één ding zeggen: May, je hebt geen woord gelogen. Parijs is waanzinnig cool.

De Parisiennes ademen mode op een manier waar wij boerenkool-Hollanders nog een puntje aan kunnen zuigen. Ik zie de meest mooie, slanke dames op ballerina’s en in zwarte petite jurkjes en of het gezond is, is een tweede vraag, maar roken is dus kneitercool in Parijs. Stilstaand op straat, al lopend tijdens het winkelen of op één van de mini ronde tafeltjes waar de terrassen in Parijs zo bekend om staan. En wijn is toch ook wel behoorlijk cool. Sommige obers zijn écht belachelijk vaak onaardig (tip van May: beledig de obers voordat ze jou beledigen) en als je Engels spreekt, kijken ze je aan alsof je een eersteklas alien bent en wordt er n’est pas de problème gewoon Frans teruggemompeld. Die Parijzenaren, het is een trots volkje.

“Sommige obers zijn écht belachelijk onaardig en als je Engels spreekt kijken ze je aan alsof je een eersteklas alien bent”

’s Avonds zijn we uitgenodigd voor de opening van de pop-up store van Delsey. Voor wie het merk nog niet kent (foei): Delsey is opgericht is 1946 en is inmiddels het op één na grootste bagagemerk ter wereld. Ook niet heel gek als je hun hipste foefjes op een rij zet. Koffers met vingerprintscans in plaats van cijferslotjes? Het bestaat, mensen. Een app waarmee je bagage nóóit meer kwijtraakt? Ook (bekijk deze video maar even). Oh, én ze hebben de lichtste koffer ooit van anderhalve kilo. Denk jij wat ik denk? Extra kleding en schoenen op de heen- en terugweg (doet vreugdedansje). Kortom: je snapt waarom ik zo enthousiast ben. In de store is er een heus minimuseum van koffers gemaakt waar marketing director Catherine De Bleeker ons toespreekt. Je kunt je eigen reisaccessoires customizen, de nieuwste modellen staan in alle kleuren en maten opgesteld en ik weet met mijn kofferfetisj ronduit niet waar ik kijken moet. Er zijn reuzemacarons. Er zijn Franse stinkkaasjes. Er is zelfs een 70e verjaardagstaart in de vorm van een, je raadt het al: koffer. Is het mogelijk dat een mens twee kilo aankomt in twee dagen? Zo voel ik me in ieder geval.

We sluiten de dag af waar we deze begonnen: op het terras. We roken als ketters, drinken een glaasje bubbels of wat te veel en rollen dan rond half 3 knorrend ons bedje in. De volgende dag is het iets minder plezant allemaal (lees: zo brak als een tak), maar dat weerhoudt ons niet om een smerig goede shopbeurt te zetten door de Franse straatjes. Voor ik het weet beland ik in de Chanel boutique en doe ik een aankoop die ik aan de ene kant niet eens van mezelf snáp (en anderzijds juist heel erg), maar daarover later deze week nog veel meer. Geloof me, dat is een verhaal op zich. We stappen rond 6 uur ’s avonds de Thalys weer in en ik weet: instant liefdesverdriet. Getverdemme Parijs, dit is nog niet over tussen ons hoor. Ik dacht het niet, vriendin. Ik regel die volgende date.