Happy & Healthy

PAS OP JE WOORDEN

by Maddy Stolk

Mensen durfden ze eerst niet eens naar me te sturen. Maar zoals dat gaat met vervlakking, vervuiling, en algehele verdoemenis, het kruipt in al je poriën en vroeg of laat ga je voor de bijl. Ik hou van taal, ik hou van woorden. Een van mijn grote liefdes is het geschreven woord. Maar mijn grote liefde heeft het zwaar.

Het begon met een smiley met een blij gezicht en eentje met een niet blij gezicht. Handig als je haast hebt, al zeg ik liever leuk, fijn, hallelujah! Of shit, slecht idee, of – shocker – gewoon nee. Vervolgens kwamen smileys met allerlei moeilijke gezichten, fietsende mannen in wielrenpak, helikopters, een ouderwetse floppydisk, een wild zwijn, een trombone, een stenen hoofd van Paaseiland en een eekhoorn. Hoor je die developers in Silicon Valley ook helemaal hier lachen? De emoji heeft het appverkeer volledig overgenomen. De horror.

Het deel van mij dat reeds gecorrumpeerd is snapt het wel: waarom zou je nog een grammaticaal correcte zin aan elkaar willen breien als je ook een duim omhoog (vanavond? Ik kan!), 5 glazen rode wijn (drankjes drinken, véél), een flamencodanseres (daarna dansen) en een zon (tot het licht wordt) kunt sturen?
Het allerergste is nog dat ik sommige varianten léuk ben gaan vinden. Er is nu namelijk een nerd-emoji, en ik hou bijna net zoveel van nerds als van het geschreven woord. Nerds zijn de beste. Ze weten dingen die jij niet weet, zijn altijd thuis als je ze nodig hebt (want socially awkward, ze zitten veel liever voor de computer of met hun neus in de boeken nog meer kennis op te doen), en het belangrijkste: what you see is what you get. Ik sluit niet uit dat ik er zelf ook een ben, al heb ik me te veel laten verleiden tot sociaal acceptabel gedrag en kijk ik te veel Netflix om me nog te beroepen op een exceptionele parate kennis – ooit vind ik mijn weg weer terug. Maar ik dwaal af.

Dat je het weet .

Er is ook een ondersteboven-emoji en die behoort tevens tot mijn actieve vocabulaire, want het leven is natuurlijk volslagen absurd, en niets beter dan de wereld op z’n kop om daar zonder woorden uitdrukking aan te geven.

Toch schept emoji-Lingo uiteindelijk meer verwarring dan duidelijkheid. Zo was ik ooit aan het daten met een man die, laten we zeggen, tot een generatie boven mij behoorde, en hij stuurde zó’n batterij emoji’s op me af dat ik eerst bij een vriendin te rade moest gaan wat hij hier in godsnaam mee bedoelde. Die smiley met hartjesogen: wat is er gebeurd met good old ‘ik vind je leuk’? Lekker makkelijk, want zo serieus is het allemaal niet bedoeld, hé, just kidding, nee, laten we inderdaad maar nooit meer afspreken. Ook goed – duim omhoog, smiley-met-een-knipoog.

Verwarring, vervlakking: het hóeft niet, we kunnen nog terug. Zeg het met woorden. Relaties, vriendschappen, het leven – het knapt er allemaal zienderogen van op.
Ik zeg het je.

P.S.: De oorspronkelijke emoji is rond 1998 ontworpen door Shigetaka Kurita en geïnspireerd op Japanse mangastrips en Chinese tekens en straatborden. Dat je het weet. Nerd-emoji.