Beauty

PEDICURES, FACIALS, MASSAGES

Maddy Stolk

Pedicures, facials, massages – elke vorm van lichaamsverzorging die door derden aan mijn lijf wordt toegebracht: ik ben er dol op. Je hoeft niets te doen en toch word je schoner/knapper/flexibeler. Kon het leven maar altijd zo simpel zijn.
Het is nogal een kostbare hobby en ik werk meer dan me lief is, dus áls ik ga, ga ik er ook goed voor zitten en/of liggen. Zen muziekje erbij en off to la la land.

Zo niet vandaag. Na twee deadlines die mij mijn nachtrust hadden gekost en een fietstocht waarbij ik zowel op de heen als op de terugreis tot op de draad doorweekt raakte (Buienradar: wanneer komt er een update? Zodat ‘ie echt werkt? Of zit er ergens een developer héél hard te lachen?), plofte ik neer bij mijn favoriete pedicure. Voorin de zaak heb je de keus uit 1001 kleuren nagellak, achterin vinden duistere zaakjes plaats, waartoe allerlei schimmige types druk pratend (in een taal die ik na jaren nog steeds niet goed kan duiden) in- en uitlopen. Mai, de capo di tutti capi van de nagelsalon, heeft de wind er goed onder. Het personeel vliegt voor haar, maar ook de klanten laten zich van alles welgevallen. ‘Ha, jouw voeten zijn tien jaar ouder dan jouw hoofd! Hahaha!’ Ze had een puntje zag ik, maar dat komt ervan als je in Nederland woont en die arme voeten permanent verstopt zitten in schoenen dan wel sloffen dan wel skisokken.

Enfin, een beetje uitgekafferd worden, shady business achter het gordijn, het wachten op een potentiële politie-inval: ik kom er helemaal tot rust. En omdat alle bezoekers een tikje bang zijn voor Mai, houdt iedereen altijd fijn zijn mond. Behalve vandaag dus.

‘Vanavond ga ik het echt doen.’ De dame naast me klonk overtuigender dan ze eruit zag.
‘Dat zeg je al een jaar. Doe het nou gewoon. Het is toch een lul.’
‘Ja. Is ook. Ik ga het echt doen.’
‘Echt?’
‘Echt.’
Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn ergernis. Wat dan wat dan wat dan? Het uitmaken? De lul in zijn slaap smoren met zijn hoofdkussen?
‘Maar vrijdag is beter. Dan is het daarna weekend en…’
‘Jezus! Als jij het niet doet, doe ik het!’
‘Je hoeft niet zo boos te worden.’
‘Je bent gewoon een schijterd. Laf. Bah.’ De vriendin schudde woest haar hoofd en viste de kleur ‘Pineapples Have Peelings Too!’ uit de bak met nagellak.
‘Dat geel staat jou niet hoor. Het maakt een beetje ziekelijk.’
‘Echt?’
‘Echt.’
‘Dus vanavond?’
‘Ja. Oké. Ga je mee?’
‘Nee zeg. Straks krijg ik nog de schuld. Nee, dit soort dingen moet je echt zelf doen.’
‘Oh.’
Mai rolde met haar ogen en haalde luidruchtig haar neus op.
‘Weet je wat? Ik ga straks gewoon…’

‘Jij gaat helemaal niks doen, jij bent klaar.’ Driftig griste Mai de watjes tussen de tenen van de aanstaande ex-vriendin van de lul uit. ‘Jouw nagels zijn droog, jij kunt gaan.’

Eindelijk was het stil. Doodstil. Je kon een watje met aceton horen vallen. En even wilde ik dat ik Mai was. Gewoon, voor een dagje, om wat slepende akkefietjes hier en daar af te ronden. Echt.