Happy & Healthy
Het is oppassen geblazen voor het wolscheermachientje
Graag wil ik iedereen waarschuwen voor het wolscheermachientje. Voor degenen die nu een error hebben: dat is dus een machientje om de pillen op je trui mee weg te scheren. Maar daar moet je dus mee uitpassen, jongen. Ik zal eens vertellen hoe ik dat weet.
Een maand of drie geleden kocht ik een paar schitterend mooie truien: een klassieke trui met ultracoole ijsbeer van Max Mara, een hippie-esk exemplaar van Paul & Joe Sister én een zwart laag uitgesneden pullover van Designers Remix. (Hier lees je trouwens waarom het zo lekker is om designerspul te kopen) De eerste weken was ik natuurlijk compleet in de gloria. Wat stonden ze me mooi en chic, wat waren ze lekker warm en comfortabel en wat bleven ze móói. Maar. Dat was dus drie maanden geleden. Want vorige week zag ik tot mijn ontsteltenis dat al mijn schatjes opeens afschuwelijk waren gaan pillen.
Ik ben echter niet voor één gat te vangen. En dus pakte ik resoluut mijn kledingroller, legde de drie getroffen truien op het bed en rolde en rolde en rolde en rolde. Na tien minuten actief rollen bekeek ik de oogst. Er zaten misschien vijf pillen op de kledingroller en op mijn truien zaten er nog steeds driehonderdduizend. Wat nu? Zelf al die pilletjes eraf plukken dan maar. Na tien minuten plukken zag ik echter nog steeds bar weinig resultaat en daarom toog ik uiteindelijk naar mijn kleermaker. Die, nadat hij mijn pillenprobleem had aangehoord, heel enthousiast begon te zwaaien met een voor mij tot dan toe compleet vreemd apparaat: het wolscheermachientje. ‘Ies heel goed, ies handig voor piellen op trui!’
”Thuis begon ik enthousiast met scheren en het was meteen een doorslaand succes”
Thuis begon ik enthousiast met scheren en het was meteen een doorslaand succes. Wat ging het snel. Wat ging het goed. En wat werkte het verslavend. Het compartiment waar de pilletjes in werden opgevangen zat steeds in mum van tijd vol en – dit klinkt wellicht wat ziekelijk – wat vond ik het lékker om zo’n vol compartiment te aanschouwen. En dus bleef ik maar scheren. Ik scheerde en scheerde en scheerde, tot de allerlaatste pil verdwenen was. En toen alle pillen weg waren haalde ik het scheermachientje nog een allerlaatste keer over alle truien heen. Gewoon om het af te maken.
Ook zin om schoon schip te maken? Zó ruim je je kast op.
Tevreden hing ik de truien terug op hun hanger. Trots bekeek ik ze van een afstand. Ze zagen er weer beeldig uit. Ha! Dus dat was het geheim van al die vrouwen zonder pillende truien. Maar net toen ik de kamer uit wilde lopen, realiseerde ik me opeens iets. De truien voelden anders. Dunner. Flutter. Of hoe zeg je dat. De trui met de ijsbeer leek zelfs opeens licht doorschijnend. Eerst dacht ik: dit kan niet waar zijn, dit is gewoon een soort waan. Maar na tien minuten staren en voelen wist ik: dit is de ergste modedag uit mijn leven. Ik heb drie fantastische truien de lucht in geschoren.
Na een periode van diepe rouw kreeg ik een inzicht. Omdat ik graag wil dat er nog iets goeds uit dit debacle voortkomt heb ik besloten dat het vanaf nu mijn taak is om te waarschuwen voor de gevaren van het wolscheermachientje. En daarom zeg ik: geniet. Maar scheer met mate.
