Advertorial
PRÊTE POUR PARIS
Mijn vader belde me vandaag en vertelde dat ik exact 25 jaar geleden bij hem op zijn schip aanmonsterde voor een bliksembezoek (mijn vader was kapitein moet je weten) en hem op de brug (zo noem je de plek waar gestuurd wordt) de volgende woorden in zijn oor fluisterde: “Ik heb mijn rijbewijs!”
Mijn rijbewijs. Ik wist niet hóe snel ik het moest hebben, dus ik boekte een spoedcursus en had drie maanden later het roze papiertje in handen. Mijn autootje, een schattige Renault 5, stond al een half jaar te trappelen in de garage, bedelend om een ritje.
“Ik heb mijn rijbewijs!”
Nou, dat kreeg ‘ie. Ik kieperde mijn toenmalige vriendje op de bijrijdersstoel (hij had nog niet eens rijles, dus je begrijpt: de liefde duurde niet lang) en ik gaf gas. Naar Parijs. Gewoon, omdat het kon.
Inmiddels is het vijfje verruild voor de Clio. De solide en iets flitsender uitvoering van mijn oude liefde. De Clio past in het bloemblaadje LOVE (je moet weten dat Renault voor elke levensfase een bloemblaadje heeft bedacht), dus als je dan een bestemming moet bedenken, dan kan dat alleen maar Parijs zijn. Met mijn huidige liefde. Die nog veel langer dan ik zijn rijbewijs heeft, waardoor ik me straks ook totaal ontspannen op de bijrijdersstoel kan neervlijen.
