Happy & Healthy

RARE YOGA DIE WéL WERKT

Af en toe moet je even uit je comfort zone.  Ik denk dat dat goed voor je is. Ik zeg niet dat je nu opeens naar een parenclub moet of moet gaan bungeejumpen vanaf een wolkenkrabber, maar af en toe iets geheel nieuws proberen wakkert de levenslust aan. Zo wandelde ik een tijdje geleden nietsvermoedend een Kundalini-yogaklasje binnen bij mij op de yogaschool. Ik had er niet eerder van gehoord, maar ik had in de beschrijving gelezen dat het een ‘energetische’ vorm van yoga was waarbij je niet om de haverklap in de downward facing dog hoefde te verkeren, wat me al een enorme pre leek.

Wat er toen volgde was… nogal raar. We deden allerlei gekke ademhalingsoefeningen. We moesten minutenlang met onze armen boven ons hoofd wapperen, terwijl we ‘sat naam, sat naam’ prevelden. We sloegen op onze borst als alfa-apen. We zongen mantra’s, waaronder de beroemde Mama Appelsap: ‘Ik kom klaar, zet die hoer op de straat.’ (ek ong kar, etc). Ik deed braaf mee, terwij ik de hele tijd om me heen keek of ik de enige was die dit op z’n minst een beetje typisch vond. Maar nee, mijn medecursisten deden de leeuwenademhaling (tong uit je mond en hijgen maar) met een overgave waar men in menig parenclub (om die er dan toch maar weer bij te halen) ‘u’ tegen zou zeggen. De mantra’s werden luidkeels meegezongen. En schijnbaar moeiteloos konden zij hun armen zeker zeven minuten lang in een T-vorm houden, terwijl de leraar dingen zei als: ‘Adem door je hart heen.’

Ik overleefde de les ternauwernood, hier en daar een lachbui onderdrukkend, afgewisseld met inwendig vloeken. Mijn allesoverheersende gedachte was er niet een van verlichting en overgave, maar één van: ‘Wtf doe ik hier?’ Ik stapte naar buiten, dacht: ‘Dit nooit weer.’ En toen gebeurde het. IK VOELDE MIJ GEWELDIG.

‘Adem door je hart heen.’

Ik had een energie, een inwendige kracht, maar ook een overweldigend gevoel van innerlijke vrede en liefde (ja, ook dáár hoef je niet om te komen in de parenclub. Pauw, stop met die parenclub. Please. Dit gaat over YOGA.). Ik glimlachte naar agressieve taxichauffeurs, schreef uren achter elkaar zonder één keer de drang te voelen op Facebook te kijken en overat mij eens een keer niet aan chocola (en dat was nog het spectaculairst). En dit was niet alleen op de dag zelf. Ook tijdens de dagen daarna voelde ik me absofucking geweldig. Je begrijpt het: ik ben weer terug gegaan. Feelgood-junkie die ik ben.

Inmiddels ben ik een behoorlijke Kundalini-fan. Ook heb ik een favoriete leraar nu, Gura Gian. Over die naam hoef je trouwens niet zo ingewikkeld te doen. Net zoals bij ons afgestudeerde mensen doctorandus heten, krijg je als je afgestudeerd bent in de Kundalini ook een speciale naam. En je mag Guru Gian ook gewoon Jasper noemen. Jasper is heel grappig, heel nuchter, maar ook heel wijs. En op de moeilijke momenten moedigt hij je aan om door te gaan.

Ik begrijp nog steeds niet zo goed hoe het werkt, maar is dus iets met meridianen, drukpunten en zo. Nu weet ik wel dat emoties zich vast kunnen zetten in je lichaam. En kan ik dus ook bevatten dat je met bepaalde oefeningen die blokkades weer losmaakt en opruimt. Dat mantra zingen stimuleert dan weer drukpunten in je mond en de trillingen die je maakt in je lichaam bij een klank als ‘oooooooooong’ maken ook weer van alles los. Ik hoef het ook niet helemaal te snappen. Dat ik voel dat het werkt is voor mij genoeg.