Fashion

RENSKE IS IN DE ROUW, WANT ZE IS HAAR HELE GARDEROBE KWIJT

Ik ben in de rouw. Heel erg zelfs. Gisteravond had ik namelijk het budgetvriendelijke plan opgevat om gezellig nieuwe setjes te gaan maken met bestaande items uit mijn garderobe. Ik ben namelijk failliet. Dus dan moet je wat. Nou. Ik kan je een ding zeggen, dat was allerminst een doorslaand succes. Na drie uur wanhopig passen was het namelijk tijd voor de volgende wereldschokkende constatering: je kunt wel heel leuk en budgetvriendelijk allemaal mooie setjes gaan lopen maken, moet je het vervolgens alleen wél passen. Anders wordt het een soort windowshoppen in je eigen kast. En nou vind ik windowshoppen in de basis al superstom, maar window shoppen in je eigen kast, nou, dat gun je zelfs je eigen vijand niet.

Ik zal zo kort mogelijk uitleggen hoe het zo gekomen is. Ik ben in de eerste plaats geen fitgirl. Nooit geweest ook. Ik bedoel, er was heus een tijd dat ik best heel modellerig dun was, maar wat ik daar allemaal voor moest doen en laten vond ik persoonlijk echt niet. te. doen. gewoon. Ja, daar zal ik nog wel eens een gezellig stukje over tikken. Anyways, uiteindelijk schoof ik door naar een voor mij prima maat 38-40, en hoefde ik geen nee meer te zeggen tegen wijn, toastjes en taartjes. All good, zou je denken. Maar na een eerste zwangerschap en sowieso na het passeren van mijn dertigste moest ik in het diepste geheim constateren dat er langzaamaan steeds meer kilo’s bij kwamen. Alleen: ho maar dat ik er iets aan deed. Bovendien wist ik mezelf vaak nog net in mijn kleren te proppen. Sinds ik een half jaar geleden mijn tweede kind kreeg, is het alleen ook over en uit met het proppen. Ik ben wéér een stuk dikker geworden. En hoe hard ik ook wacht, de kilo’s gaan er niet af.

“Maar hey, van klagen word je niet dun, of op z’n minst gelukkig, dus het is HUPSAKEE tijd voor een aanvalsplan”

En nu zit ik dus met een kijkenkijkennietkopen garderobe opgescheept. Toegegeven, er is nog een mini-deel over: de wijdere tops, de flexbroekjes, de grote vesten. En ik ben heus een ware prof geworden in het opleuken van deze item, uiteraard met behulp van een instrumentarium van schoenen en tassen, broches, riempjes, ringen en armbanden. Oh, en laten we mijn allesie niet vergeten, mijn statementbril van Cazal. (Met goud erop.) Echter, het grootste deel van mijn garderobe – een beeldige Majé-jurk, een prachtig vintage Yves Saint Laurent-jasje, een ultracoole Acne – is braaf stof aan het happen. En dat blijft een immens trieste zaak.

Maar hey, van klagen word je niet dun, of op z’n minst gelukkig, dus het is HUPSAKEE tijd voor een aanvalsplan. Zal ik voortaan toch maar gewoon heel streng op mijn voeding letten, meer bewegen en alles doen wat Jetski zegt? Of zal ik hopen dat de goden met mij zijn en ik als vanzelf nog wat kilo’s kwijt raak? Of.. zal ik ga als een haas gaan sparen voor allemaal nieuwe spullen? Moet lukken, sinds ik de latte-factor heb aangewezen als schuldige van mijn benarde financiële situatie. Keuzes, lieve lezers, keuzes. Ik zal mij beraden en meld me later met de uitslag.