SAMENWOONDAGBOEK 2

Lang leve Markplaats. Of toch niet?

Ik vertelde jullie de vorige keer dat al onze spullen die op Marktplaats stonden heel snel werden verkocht. Super fijn en ik kreeg de smaak te pakken, dus ging ik zelfs op zoek in mijn huis met de gedachte: “Hmmm, wát zal ik nog meer verkopen?”.

Ik maakte afspraken met de kopers wanneer de spullen opgehaald konden worden. Ik vond mezelf nogal slim, want ik plande het allemaal op dezelfde datum als waarop ook het nieuwe fornuis kwam, de stukadoor aan het werk was; waren meteen die grote meubels weg.

De bedragen waren al afgesproken, dus ik telde alles op wat er in de pot zou zitten en ging alvast een nieuw interieur shoppen. Dat geld kwam later wel weer terug als de spullen werden opgehaald. Wat denk je? Een of andere meneer “vgm” die de droger zou oppikken liet niks meer van zich horen. De bankenmevrouw kwam wel, maar na het zien van de bank was hij toch te groot, dacht ze. Ik zei nog: “Ach, u kunt het toch gewoon proberen thuis?” Waarop ik als antwoord kreeg: “Ik wil het best proberen wijffie, maar dan krijg ik MUN woonkamerdeur niet meer open.” Ah, dat leek me onhandig, ja. De persoon die het gasstel heel graag wilde hebben mailde in de middag: ‘Sorry, ik nu wakker, ik ga niet halen vandag’ en een ander met de naam Kxrlwyjs wilde mijn scooter toch niet kopen, want hij vond ‘m té rood, sms’te hij. OKÉ.

Daar zaten we dus. In een huis vol oude spullen, nieuwe spullen, een stukadoor, dus duizend kilo stof en een bankrekening in de min.

Wijze les? Als je iets op Markplaats verkoopt schrijf dan bij je advertentie: Vandaag ophalen, speciale prijs, de koffie staat klaar! Serieus, de spullen zetten we weer opnieuw online en binnen een paar uur werd alles opgehaald. Je moet gewoon een beetje je best doen op de tekstjes bij de advertenties. Zoals: ‘Let op! Dutjesgevaar op deze bank’ en bij het gasstelletje schreef ik: ‘Het wordt nu echt tijd dat ik een grotemensenfornuis ga kopen, wie verlost me van dit ontzettend leuke apparaatje?’ Het werkte goed, want aan het eind van de dag was alles weg wat we wilden verkopen en was de pot weer gevuld. Zelfs mijn scooter heb ik uitgezwaaid naar Gouda.

We highfiveden in de avond wel omdat het ons toch gelukt was, maar ik wil het toch nog even hebben over het “ophalen”. Het is altijd even spannend wie er dan aanbelt en of je niet meteen een knal voor je harses krijgt en dat je droger wordt meegenomen zonder te betalen. We hadden geluk, want er kwamen alleen maar leuke nieuwe baasjes langs. Er waren veel zware spullen en alles moest naar beneden vanaf de derde verdieping. Dat ging via het raam met ingewikkelde touwen en ook werden er wat apparaten door een smal trapgat vervoerd.

Alles leuk en aardig en het is allemaal oké gegaan, maar ik vond me dat wel een partijtje ongemakkelijk. Waarom? Omdat je er dan als vrouw even ontzettend niet toe doet. Kijk, ik wil best meehelpen die bank een zetje te geven over het balkon, maar eigenlijk ook liever niet. Je twijfelt aan je eigen kracht, of je het wel kan, zo’n ding tegenhouden, dus je helpt dan misschien liever ook niet. En buiten dat; een grote kast op de juiste manier de trap af krijgen met allemaal schuine en gekke bochten ben ik gewoon niet goed. Dus wat doe je dan? Je staat erbij en je kijkt ernaar. Soms leg je heel even je hand erop omdat je denkt dat dat helpt, maar echt zin heeft het natuurlijk niet. “Goed zo jongens” of: “Ja, ja, ja, ja” was eigenlijk het enige wat ik kon zeggen.

To be continued…

Tip: Stel, je verkoopt zware spullen en je woont niet op de begane grond, dan moet je altijd even vragen of de koper met meerdere personen komt om te sjouwen. Al helemaal als je geen man in huis hebt.