Met een bakje sushi in de ene hand en een blikje coca cola light (ik weet het, rete ongezond, maar ik kan niet zonder) in de andere, bestijgen we de 48ste verdieping van het appartement van vriendin M. De eerste keer ooit. En dat is gek. Want vriendin M woont hier al zolang als ik haar ken. Maar op dit ultiem New Yorkse dakterras hebben we nog nooit gezeten. Tot vandaag. We hebben besloten met dit zomerse weer een keer buiten te werken. De eerste 20 minuten pretenderen we productief te zijn. Maar in de zon, nog uitbuikend van een decadente hap verse vis én nog ’ns de Empire bijna zo dichtbij dat het lijkt alsof je haar kan aanraken, werkt dat werken natuurlijk totaal niet. Wat volgt is een uitgebreide iPhone-shoot. We pakken een fles wijn van beneden. En al die e-mails, die bestempel ik als zorgen voor morgen.

Zo sta je in SoHo en is je jas eigenlijk veel te warm, moet ‘ie vervolgens uit en zeul je de rest van de dag lichtelijk geagiteerd met dat ding onder je arm…

En nog geen 24 uur later kun je half klappertandend de bontjas (van hoogstaand polyester uiteraard) weer uit de kast trekken. Dit is New York.

Vrolijke roosjes en mama die mij een foto van een foto stuurt. Nu is dat eerste altijd leuk en dat laatste niet heel gek. Mama is namelijk nogal van de foto van foto’s. Ik ontvang wekelijks korrelige iPhone 5-shots van oude kiekjes van mij als baby enzo (ja, het gemis is groot).  Alleen nu sta ik er niet met een Nutella besmeerde snoet op, neen, ik sta in de Grazia! Samen met Anouk met wie ik London Fashion Week heb bezocht. Mama is trots. En ik ook.

Vriendin N is zwanger. Al 20 weken zwemt er een minimensje in haar buik. En eindelijk zien we elkaar weer. Op links haar decaf cappuccino, op rechts mijn groene thee.

We hebben afgesproken bij Cafe Clover. Het super knusse en waanzinnig leuk ingerichte restaurant heeft een goeie kaart, een goeie sfeer en heel leuke mensen rondlopen. Nu zie je er op deze foto geen kip zitten, maar dat komt omdat wij nog na lunchtijd op de blauwe banken zijn blijven plakken. Terwijl het personeel gezamenlijk eet voordat het diner moet worden uitgeserveerd, mogen wij blijven zitten. En dat is uitzonderlijk fijn in New York. Hier betekent ‘no rush’ dus echt ‘no rush’.

Even tussendoor. Dit verveelt toch nooit? Natuurlijk mis ik Nederland wel eens, maar New York is mijn thuis geworden. Ik wil hier echt niet meer weg…

Het leukste van mijn week, dat gebeurt hier. Voor trouwe lezers is het misschien wel bekend dat mijn beste vriendin in San Francisco woont en wij de regel hebben dat we altijd naar elkaar toe vliegen als één van onze mannen ‘uit spelen’ is. Dus haar man op zakenreis? Ik naar San Fran. Mijn vent op company trip? Vriendin MJ naar New York. Nu ben ik onderweg naar de stad van de Golden Gate. Maar geen van onze liefdeskompanen is op reis. En: vriendin heeft geen enkel idee dat ik kom. Waarom? Ze wordt over een paar dagen dertig en dat kan ik natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Samen met haar man hebben we deze verrassingstrip in elkaar gezet. Terwijl zij naar Justin Bieber met vriendinnen is, sluip ik met de sleutel van onder de mat naar binnen. Ik kan niet wachten op dit moment. Dat begrijp je (wordt vast vervolgd).

Daar gaan we! Vliegen met zonsondergang. Altijd een sprookje.