The Voice, de naklets

10 punten

Iedereen kan allemaal klagen en zuchten dat het allemaal niet meer zo is als vroeger en dat televisie niet meer is wat het was. Voorlopig zitten we wel allemaal met natte haartjes (zij dan) en een vol glas (moi) op de bank te kijken naar Martijn Krabbé con suis. En te genieten. En hier wil ik het allemaal even over hebben met jullie.

1. Waylon

Waylon moet er een carrière naast. Namelijk die van levenscoach. Kan me niet schelen wie hij allemaal ‘heel goed heeft gekend’, hoeveel keer hij ‘Stir me up’ van Bob Marley heeft meegemompeld terwijl er een dikke joint in zijn mondhoek hing en struikelde over twee flessen whiskey (waarom liggen die dingen ook altijd zo in de weg): hij kijkt naar mensen. Ziet wat ze kunnen, geeft ze een overdosis energie en schiet ze naar hoogten waar ze niet eens naar hadden kunnen kijken. Waylon dus. Douze pppoints (die ppp is van Sanne).

2. De dasspeld van Guus

Guus, Guus, Guus. Ik heb vernomen dat je een bijzonder goede styliste hebt geschaakt, maar da f, wat is er aan de hand met die dasspeld? Die is toch voor het laatst gesignaleerd in de jaren tachtig? En dan bij de boekhouder die ook sigarenbandjes spaarde. Of is er een ontzettende dasspeldtrend op komst waar ik nog niet van heb gehoord? Laten we het hopen.

3. De grap van Guus

Want ik vind Guus wel leuk, hè. En sympathiek. En goed. Ik heb laatst zelfs een telefoontje weggedrukt toen ik in de auto naar 538 luisterde omdat ik nog even heel hard met Guus wilde meezingen. Omdat ik volgend jaar zelf mee wil doen met The Voice. Of. Nou. Misschien toch niet zo’n goed idee.

Maar terug naar Guus. “This was a very interesting bottle.” Guus. Ik vind je leuk. Ik had het zo zelf kunnen zeggen.

4. De styling

Ja sorry, vind me maar een zeikerd, maar ik moet iets zeggen over de styling. Ik vind dat wat je aan de buitenkant aan hebt moet vergroten wie je bent aan de binnenkant. Als je hele rara, kunstzinnige stukken gaat dragen (zebrabroek, rockshirts, spijkerjasjes met graffititeksten), dan kan dat, mits het matcht met wie je bent. Anders wordt het een verkleedpartij en verliest het (daar komt het vreselijke woord) authenticiteit.

5. En dan Daniël

Oh Daniël, Daniël, Daniël. Zei je dat nou echt? Dat je misschien geen persoonlijkheid hebt? Seriously? Ik quote je even: “Oké, ik mag dan misschien geen persoonlijkheid hebben, maar ik moest de show openen en ik wil een  feestje bouwen. En zo doet Daniël een feestje bouwen. Ja, zo doet Daniël een feestje bouwen.”

Daniël. Jongen. Stick to the singing, stop the talking.

Doeiiii!