Happy & Healthy

THE WEDDING PART TWO

by Marion Pauw

Zoals ik al aankondigde, hierbij deel twee van mijn driedelig trouwverslag. En wat valt er een hoop te vertellen:

Op de dag dat Chris mij ten huwelijk vroeg, hadden we meteen al bedacht dat we op Mallorca wilden trouwen. We waren daar in september 2015 al eens samen geweest en vonden het helemaal heerlijk. Het leek ons superfijn om een paar dagen door te brengen met onze besties en er dan als kers op de taart te trouwen.

Van tevoren hadden we bedacht dat we het lekker simpel zouden houden. We waren immers maar met een kleine groep mensen die ook nog eens onze beste vrienden of familie waren. Hoe moeilijk zou het zijn? Met een beetje verjaardagsfeestje komen er toch ook al snel behoorlijke aantallen over de vloer en dan doe je nota bene alles zelf. Voor de bruiloftsdag hadden we natuurlijk alles laten verzorgen, maar de dagen eromheen zouden we gewoon zelf een beetje doen. Chris en ik houden allebei van koken en boodschappen doen in een Spaanse supermarkt is natuurlijk ook hartstikke leuk.

We hadden een geweldige finca afgehuurd. Check het uit: finca Osa Major. We sliepen hier met onze getuigen en onze kinderen. Dat was trouwens best een lastige: de getuigen. Want van al mijn vrienden die ik had uitgenodigd, had iedereen wel mijn getuige kunnen zijn. Het is een beetje stom dat je opeens een rangorde moet gaan maken in vriendschappen als je gaat trouwen. Maar goed, daar ontkom je niet aan. En de mensen die niet op de finca sliepen, hadden allemaal hotelletjes in de buurt en kwamen evengoed lekker bij ons aan het zwembad hangen en mee-eten.

We hadden ons van tevoren niet echt gerealiseerd hoe heftig het zou zijn dat er veertig mensen zouden komen. Die allemaal speciaal voor jou komen. Die je overladen met bakken liefde en aandacht. Het was gewoon echt heel erg veel. Vooral voor mij die normaal hele dagen lekker alleen zit te tikken. En als je dan ook nog moet nadenken over boodschappen, word je helemaal gek. Het was prachtig om te zien hoe onze vrienden dat aanvoelden en als vanzelf de hele organisatie van ons overnamen. Zo ging de een lekker koken, de ander boodschappen doen, de ander de tafel dekken (voor rond de 30 man, want het was constant zo gezellig dat iedereen de hele tijd kwam) en de ander weer afruimen. En wat ook zo leuk was: iedereen raakte met elkaar bevriend!

Volgens een Italiaanse vriend brengt regen op je bruiloft geluk (“een natte bruid is een blije bruid”).

We gingen onder andere naar Mallorca voor het mooie weer, maar op de dag van de bruiloft hingen er donkere wolken boven de finca. Volgens een Italiaanse vriend brengt regen op je bruiloft geluk (“een natte bruid is een blije bruid”). Het was alleen voor de eigenaresse van de finca, Brenda, enorm stressvol. Zij moest allerlei alternatieven bedenken voor het geval als het met bakken uit de hemel zou komen zetten en we niet buiten konden eten. Gek genoeg was ik er zelf volkomen relaxt onder. Ik realiseerde me zo dat het totaal niet gaat om de droomjurk, de droomlocatie, de droom-whatever, maar om wat je voelt als je elkaar aankijkt en ‘ja’ tegen elkaar zegt. (maar evengoed was ik heel blij met de droom-alles, hoor!). Uiteindelijk begon het een beetje te regenen tijdens de ceremonie en toen hebben we allemaal een parapluutje opgestoken. En dat had juist iets heel knus.

En dan nog even over de kleding, want dit blijft toch Amayzine (daar willen jullie dus vast iets over weten). Mijn trouwjurk was gemaakt door de Marokkaanse ontwerper Saïd Mahrouf. Ik had een jurk van hem in het oranjerood gespot op de catwalk en heb hem gevraagd om die in het wit te maken. Zie de foto’s voor het resultaat. Wat ik er zelf heel mooi aan vond, was dat het een sprookjesachtige jurk is met een dramatische sleep en rugdecolleté, maar niet zo’n bruid-bruidsjurk. Daar voelde ik me toch niet helemaal lekker in. Wel had ik een extreem lange sluier die het geweldig goed deed op de foto’s. Dus tip: neem een sluier!

Wel had ik een extreem lange sluier die het geweldig goed deed op de foto’s. Dus tip: neem een sluier!

Ik had ook nog twee andere jurken voor de bruiloft. Want hé, als je gaat trouwen, kun je net zo goed helemaal losgaan. Mijn vriendin Ashkaine Hora Adema, die toevallig ook stylist is, had een heel gave rok voor mij gemaakt. Een soort Sex and the City-achtige tutu met een gouden band. Daarboven droeg ik een strapless gouden top. In deze outfit heb ik de gasten welkom geheten, zodat dé jurk nog een geheim kon blijven. De rok was best doorschijnend, dus had ik er een soort hotpantsje onder aan getrokken. Ik zag een enkeling wel even verschrikt kijken, hihi.

Voor het feestje aan het zwembad na afloop had ik – heel grappig vond ik zelf – een lichtelijk ordinair wit jurkje met veel bling en franjes gescoord op de Albert Cuypmarkt. En geloof me: als je enkele uren hebt doorgebracht in een jurk met sleep, is het heel fijn om iets luchtigs aan te kunnen trekken.

We waren van plan om te dansen tot de zon op zou komen, maar dat hebben we nét niet gered. Wel gingen we de volgende middag lekker naar het strand waar een reggaebandje speelde. Daar hebben we ook nog heerlijk met z’n allen gedanst.

Waar ik heel blij om was, was dat ik echt met volle teugen heb kunnen genieten van al deze geweldigheid. Van mijn superknappe geweldige man die ook nog eens heel leuk kan dansen en dat ook heel veel heeft gedaan. Van mijn kinderen die zichtbaar blij waren voor hun mama. Van al onze lieve vrienden die nu ook nog elkaars vrienden zijn geworden.

We waren echt uitgeput van alle emoties en ervaringen toen we de dinsdag daarna in het vliegtuig stapten. Ik snap nu ook waarom mensen meteen na de bruiloft op huwelijksreis gaan. Dat heb je echt even nodig. Nu gaan wij pas eind november samen op reis. Én hadden we terug in Nederland ook nog deel drie: de trouwborrel. Daarover de volgende keer meer.