Travel & Hotspots
TRIP DOWN MEMORY LANE IN FRANKRIJK
Het was kwart voor 5 in de ochtend toen afgelopen donderdag de wekker ging. Ik had 45 minuten de tijd om aangekleed en wel op Amsterdam Centraal de trein naar Schiphol te halen, waar ik dan om 6 uur zou aankomen en om 7 uur zou vliegen. Mijn koffer had ik de avond van tevoren snel ingepakt, in het donker, geen idee wat ik er allemaal had ingegooid. Overal in huis lagen apparaten op te laden en als ik alles bij elkaar heb gegooid sluip ik nét iets te laat gehaast mijn vrij steile en hoge trap af, de nog donkere stad in.
Heel anders verliep de voorbereiding van mijn reisgenoot. Hij had de dag ervoor al keurig op zijn bed stapeltjes met kleding gemaakt, zodat ‘ie precies wist wat mee ging. “En hier nog wat extra T-shirts voor als het echt koud wordt.” Het reisprogramma keurig geprint, in tweevoud, met een paperclip en in een plastic mapje lag klaar, kaarten en extra informatie waren uit reisgidsen gekopieerd en in datzelfde mapje gestopt en alle opladers en boeken zaten in het juiste vakje.
We ontmoeten elkaar op Schiphol, waar we via Parijs naar Nantes vliegen, een stad zo’n 400 kilometer onder de Franse hoofdstad. En die reisgenoot? Dat is mijn vader. We gaan samen op reis, op vader-dochterweekend. Dat hebben we één keer eerder gedaan toen ik 16 werd, naar New York. Tussen toen en nu zitten natuurlijk nog wel andere vakanties waar we allebei aanwezig waren, maar nooit meer gingen we echt met z’n tweetjes op pad. Tot nu.
We halen onze gehuurde schakelauto op (we kunnen allebei niet zo goed schakelen en vooral bij mij levert dat ding de nodige stress op, zelfs als ik alleen maar in de bijrijdersstoel zit) en rollen met horten en stoten Nantes binnen. Als ik weer op adem ben en we de koffers in onze kamers hebben gezet lopen we naar La Cigale, het restaurant waar een tafel voor ons klaarstaat. “Het is nu al een geweldig weekend,” zegt paps als de glazen witte wijn worden gebracht.
We dwalen door de stad, langs Les Machines de l’île, waar een gigantisch grote hydraulische olifant door de hoge hallen loopt, de hallen die ooit de scheepswerf waren. Pap zit op een bankje, ik maak foto’s, de gids vertelt in het Frans, we begrijpen het niet zo goed, maar indrukwekkend is het wel. We zien het Château des Ducs de Bretagne, lopen door de Passage Pommeraye, wandelen over Place Royal en dineren met kaasjes en brood, om vervolgens op een keurig tijdstip naar onze kamers te gaan, want die vroege wekker zit goed in de benen.
De volgende dag, een nieuwe stad. We gaan naar Rennes, een kleine anderhalf uur rijden. Het fonkelnieuwe prachtige hotel (Le Magic Hall) waar we slapen heeft in plaats van een receptie een grote leefkeuken en een fijne zithoek waardoor je je meteen thuis voelt, en dat was ook precies het doel van de eigenaar: “Ik wil dat gasten willen neerploffen, hun schoenen uitgooien, een glas wijn pakken en als ze er zin in hebben, kunnen ze zelf in de ochtend een eitje bakken.”
“Hij typeert zichzelf graag als “jonge god”, maar stiekem worden ook jonge goden ouder”
Rennes is schilderachtig mooi, de stad staat vol met kleurrijke 15e eeuwse huizen, grootse pleinen, zonnige terrassen en gotische kerken. Samen met een gids lopen we door de stad, paps maakt driftig foto’s, strooit met feiten (die man is een soort wandelende encyclopedie, soms is het onduidelijk wie nou precies de gids is) en struikelt links en rechts over een oude kei of stoeprand.
Mijn vader en ik hebben een uitzonderlijk goede band, mogen ook thuis in Amsterdam regelmatig met elkaar verzuipen in een glas wijn en als er iets is, bel ik hem als eerst en voor echt belangrijke levensvragen heeft hij altijd wijze raad. “Daar zijn vaders voor, kind!” roept hij dan blij. Hij typeert zichzelf graag als “jonge god”, maar stiekem worden ook jonge goden ouder (hij werd vorig jaar 70). Zijn linkerbeen zwenkt soms een beetje uit, daar mag hij graag grapjes over maken, of als excuus gebruiken wanneer een gids niet te houden is en ons het liefst urenlang de hele stad doorsleept.
Hij is nog van de generatie die met een papieren kaart zichzelf van A naar B navigeert, en die kaart zelfs uitgeknipt en wel in mapjes stopt: “Geef toe dat het handig is!”. Als er een bericht op zijn telefoon binnenkomt moet hij stoppen met alles wat ‘ie doet om het te lezen, want dat gaat niet tegelijk met lopen. En zo staan we regelmatig stil midden op straat, een plein of stoep, want er komen nogal wat berichten binnen. Vooral van vrouwen, want behalve een jonge god is hij ook nogal een adonis. Eentje die vol verhalen over vroeger zit, waar sommige feiten dikwijls wat worden overdreven, en vaak hebben we die verhalen al een keer of duizend gehoord, “ja, maar ik vertel ze elke keer toch nét weer een beetje anders”, en daar moet ‘ie dan zelf ook wel om lachen.
Na Rennes gaan we naar Angers, twee uur verderop. Die avond zitten we op een terras aan Place de Raillement, we drinken gin-tonics, zitten onder heaters, ik rook, hij niet, nooit gedaan ook, binnen draait een hitje van vijf jaar geleden en dan begint het grote meieren. We meieren veel, over school, over ruzies van toen, gelukkige vakanties, minder gelukkige vakanties, over wanneer het leven tegenzat, wanneer het ronduit stom was, over toekomstige plannen, nieuwe avonturen, het leven, dat soort dingen.
We sluiten het weekend af in Poitiers, de vierde en laatste stad van het weekend. Een studentenstad, waar 30% van de inwoners jonger dan 30 is. Het is rustig op straat, een zondag in Frankrijk, zelfs in Parijs zijn dan de winkels dicht. Al met al was een enorm bijzonder weekend, en ik kan het iedereen van harte aanraden. Frankrijk is heerlijk, de steden zijn er zo mooi, zoveel mooier dan de provinciesteden in Nederland. De wijn is lokaal, de kaas precies zoals je ‘m wilt, overal terrassen, fijne winkels en de afstanden zijn ontzettend overzichtelijk. Mijn tip aan jou: boek een ticket, huur een auto en neem je vader eens mee. Of je moeder, maar echt, je vergeet soms hoe fijn het is om tijd door te brengen met je ouders.
Trouwens, aanstaande zondag komt er een uitgebreide travelguide online, én een video van het weekend.
