Happy & Healthy

Uien snijden zonder te huilen

Soms gebeurt het en dan huil ik tranen met tuiten en soms gebeurt er ook helemaal niets. Het heeft ook te maken met de vraag of je een sjalotje hakt of een heel grote witte ui en wat voor mes je gebruikt. Hoe dan ook: het is godvergeten irritant als je moet huilen door uien. Het doet pijn, je kunt niks meer zien en op de een of andere manier voel je je écht even verdrietig. Je pakt een theedoek, veegt al je mascara uit en daarna gaat het op zich wel weer. Je kunt het voorkomen door deze trucjes toe te passen:

–       Gebruik een vlijmscherp en groot mes. Geen kleine aardappelschilmesjes dus.

–       Leg de ui 10 minuten voor gebruik in de vriezer. Dat helpt.

–       Snijd de ui onder stromend water, dat kan ook.

–       Zet een kaars naast je snijplank, dan hebben de (traan)enzymen geen kans om te ontsnappen.

–       Zet de afzuigkap aan.

–       Mensen met lenzen schijnen nooit te huilen bij het snijden van een ui.

–       Zet een duik- of veiligheidsbril op. Moehaha.

Waarom kan het eigenlijk voorkomen dat je huilt tijdens het uien snijden?

Oké, lang verhaal met lastige woorden, maar het verklaart het wel: in de cellen van uien zitten allerlei stoffen, waaronder het enzym alliinase en een zwavelhoudende component. Als je uien snijdt, maak je de cellen kapot en komt er lucht bij. De alliinase reageert dan met de zwavelhoudende component. Er ontstaat een zuur dat door een ander enzym weer wordt omgezet in een gas. Als dit gas in aanraking komt met (oog)vocht ontstaat er een zwavelzuurverbinding. Die irriteert je ogen die het zwavelzuur proberen weg te spoelen door te gaan tranen.