Happy & Healthy

VAKANTIELIEFDE OP SAMOS

Ik was 15 jaar, maar ik zei tegen de boys dat ik net 17 was geworden. Zo viel ik meer in de smaak bij de wat oudere gasten van het eiland. En dat moest ook wel, want op mijn 15e was ik al bijna zo groot als dat ik nu ben(1,83cm) en de jongens van mijn eigen leeftijd waren écht nog jonkies en dus super klein. Ik was op vakantie met mijn beste vriendin L. We luisterden de hele week nummers van de band Blue en we hadden onze hele garderobe meegenomen. Acht bikini’s, vier verschillende soorten heupriemen, acht sjaaltjes voor in ons haar en tientallen houten grote armbanden. We droegen veel dezelfde kledingstukken, dus wie ’s ochtend het eerste zei wat ’ie die avond aan zou gaan trekken, had het recht dat item te mogen dragen.

Elke avond hadden we 15 euro te besteden, meer hadden we niet gespaard. We konden kiezen uit óf een frozen strawberry daiquiri bij die ene strandtent óf een ticket voor de disco. Meestal probeerden we één van de twee te hosselen en dat lukte. Geen probleem om aan te pappen met een Griekse Stavros, Spiros, Lucius of Hercules als je blond en zongebruind bent. Maar toen was daar Lucius waar ik toch wel een beetje de kriebels van kreeg. Hij kon medium zoenen (maar ik waarschijnlijk ook) en er was een totale taalbarrière, maar zijn ogen en lach… En hij voelde hetzelfde. Ik had al besloten om misschien daar te gaan wonen en alles op te zeggen in Nederland. Zó naïef, maar ik voelde het echt.

Maar er was toch ook nog een Stavros, een Spiros en een Hercules. En het eiland Samos was klein, dus ik moest het wel slim spelen en niet gaan staan zoenen met Spiros als Lucius er ook was. En ook niet met Hercules als Stavros net met zijn surfplank onder zijn arm het terras zou oplopen. Bij Lucius kon het me niet schelen. Want op hem was ik vakantie-verliefd en voor hem zou ik sowieso weer terug komen en alles opgeven wat ik in Nederland had. Althans, dat dacht ik. Toen ik zag dat Stavros, Spiros, Hercules en Lucius opeens bij elkaar stonden op een feest en met elkaar de glazen klonken, omdat iedereen de weddenschap had gewonnen…