Beauty

Voor 1000 dollar aan make-up

(Deel 2)

Ik vertelde je al hoe ik ineens (ja ineens, ja) de Sephora in New York uitliep. Tweehonderd dollar lichter. Zo maar ineens. Dat was zaterdag. En zondag ging het nog meer mis. Kwam allemaal door Victoria Beckham. Die showt haar collectie altijd op zondagochtend bij Cipriani vlakbij Wall Street en ik besloot om na mijn show van Tome even langs te rijden.

Gekkenhuis op straat zoals altijd met hordes toeristen met maar één doel: Victoria en David aan hun selfiestick rijgen. Omdat ik het klappen van het modezweepje inmiddels een beetje ken, wierp ik mijn Jérôme Dreyfuss iets meer in beeld, zette ik mijn Tom Ford op de neus en liep ik de venue binnen alsof ik daar helemaal hoorde. Bovendien is Cipriani in de eerste plaats nog altijd een restaurant. Toevallig.

Bovendien had ik heus een nashowse missie. Victoria heeft namelijk samen met Estée Lauder een make-uplijn ontworpen en daar mocht ik haar over interviewen.

Ik zag Victoria, ik zag Brooklyn en ik rook David gewoon. Victoria knuffelde met Brooklyn en liep rond in een fantastische outfit. Wijde linnen broek in een slagroomkleur, erboven weer een wijde witte blouse, een stoffen ceintuur dat aan de linkerkant van haar heup tot haar knie over de broek bungelde en sandalen. Victoria, de vrouw achter de woorden “I can’t concentrate in flats” is ook om.

Het hele interview ga ik met je delen als de spullen in Nederland te koop zijn. Anders word je maar hebberig en maak ik je blij met een dood musje. Maar mij vertelde Victoria dus wel over haar collectie. De vier steden die haar inspiratie vormden voor elke look. Londen vraagt weer om een andere make-up dan Parijs en New York en Los Angeles hebben ook weer hun eigen signatuur.

Het zag er góed uit. En zij zag er goed uit. Ineens kon ik me geen dag langer voorstellen zonder haar producten. De morning aura (een soort serum dat je een frisse glow geeft, zelfs na een vlucht van twaalf uur), de rouge, de poeder, de lipgloss, de eyeliner. Moest en zou. Dinsdag zou het in Bergdorf Goodman te koop zijn. Gelukkig hoefde ik niet in slaapzak voor de winkel te liggen, want mijn hotel was twee blokjes verder.

Maar toen dinsdag de wekker ging, was de missie Bergdorf begonnen. Ik werd opgemaakt door de visagist van The Real Housewives of New York en hij danste om me heen. Dit moest ik en dat natuurlijk ook. En doe die ook maar voor mijn moeder. “Boven de driehonderd dollar krijgt u 25 dollar korting,” zei de verkoopster blij. “Zit ik daar al op?” vroeg ik verschrikt. “Net hoor, net.”

Dat ik niet de enige ben die een meester is in het naar beneden afronden, bleek toen ik mijn arme kaartje door het apparaat sleepte. 398 dollartjes schoon aan de haak.

Deel II was geslaagd. Nog tweehonderd dollar te gaan…