Fun & Famous

WAAROM EEN AFFAIRE HEBBEN STOM IS

We hadden het vanaf dag één kunnen volgen, de affaire van onze baas. De opmaat naar de verhouding was een gedeelde verantwoordelijkheid voor bepaalde taken, een gemeenschappelijke factor die veel meer bleek te betekenen toen zij op een dag zwikkend als een aangeschoten hert op voor haar buitengewoon hoge hakken de werkvloer op wiebelde. Overdreven stralend. En een tikje extra opgedoft, zodanig dat het het hebben van een andere agenda dan de kantoor-madiwodo verried.

Last hadden we er niet van, gelukkig. Veel plezier wel. Gelukkig. De eerste tongzoen op een nazitje van een bedrijfsfeest was natuurlijk een sappige roddel die vrij snel vleugels kreeg – zoals vaak met roddels – en poten, en wat al niet: bij ieder doorvertelronde werd er wéér een magisch detail toegevoegd, zodat het verhaal mythische proporties aannam. Brood en spelen voor de werkbijen. Bijzonder vermakelijk waren ook de wisselend geslaagde net te sexy outfits waar de baas haar eenmanspubliek mee probeerde te verleiden. We fileerden en ontleedden het. Wat een vermaak.

Het schijnt dat zij thuis een enorm leuke vent had zitten (en hij een vrouw). En als ik daaraan dacht vond ik het opeens intens triest, die hele buitenechtelijke affaire. Niet omdat hij het niet verdiende omdat-ie leuk was – een stomme vent verdient het evenmin dat zijn vrouw een scheve schaats rijdt – maar omdat ik bedacht hoe gekwetst hij zich zou voelen als zou blijken waarom zij elke dag met zoveel plezier naar haar werk ging, waarom zij opeens zo driest veel zin in het leven had. Dat hij besefte dat het niks met hem te maken had of met hun leven samen – maar alles met die ander.

“Ik kon me niet voorstellen dat ik de rest van mijn leven slechts met een persoon zou neuken”

Ik heb lang gedatet in kringen waar het heel gebruikelijk was dat mannen vreemdgingen (van vrouwen was dat overigens een stuk minder geaccepteerd, en al helemaal niet openlijk) en dat verandert je idee over affaires en verhoudingen. Ik ging bij mezelf te rade en moest concluderen dat ik me niet kon voorstellen dat ik de rest van mijn leven slechts met een persoon zou neuken – en nog steeds niet. En tja, als je die gedachte in je hoofd al niet rondgebreid krijgt, is een seksueel uitstapje snel gemaakt natuurlijk. Vreemdgaan – of misschien maakt die benaming het al ingewikkeld en ‘fout’ – hoorde misschien wel gewoon bij het leven.

Hoewel ik me nog altijd levendig kan voorstellen dat ik op een dag wild neuk met andere mannen (ik wil het!) heb ik mijn mening over affaires toch bijgesteld. Ik vind het niet tof. Je kunt het heel empowering en stoer vinden dat je de liefde en lust waar jij zin in hebt consumeert met wie en wanneer je dat wilt, maar als je thuis niet afgesproken hebt dat dat een topidee is, maak je van je vaste partner of geliefde thuis een pispaaltje. Het is een dikke middelvinger naar de vertrouwensband die je hebt – want liegen moet je op zeker punt, over waar je was of over je gevoel – en je zet iemand ermee te kakken. Meestal weet de rest van de wereld haarfijn dat jij een scheve schaats rijdt en degene met wie je je leven deelt juist van niks, wat bij anderen gevoelens van medelijden of besmuikt leedvermaak aanwakkert. Treurig. Wie wenst dat een ander toe?

Ik snap heel goed dat je verliefd kunt worden op een ander. Dat gebeurt misschien gewoon. Maar die liefde consumeren en de kluit belazeren is een keuze – er zitten heel wat stationnetjes voor die eerste zoen, voor die eerste keer rollebollen. Er is tijd genoeg om uit te stappen en een andere route te kiezen. Een affaire is een egotrip die draait om de bevrediging van jouw behoeften. Hoe erg en ten koste van wat heb je dat nodig?