Happy & Healthy

WAT JE DUS ÉCHT DENKT ALS JE ONGESTELD BENT

‘Wanneer ik ongesteld word. De verjaardag van mijn beste vriendin. Waar de laatste chocoladereep ligt.’ Dat is het wel. Aan meer denkt een vrouw niet volgens O.B. Nederland (Ohne Binden, jawohl). Die gingen dus flink op hun snufferd met een reclamepostje een paar weken terug.

Ik verbaas me al mijn hele ongestelde leven over die fladderige reclames rondom onze damesperikelen. Blauwe druppels? Come on guys, blauw bloed bestaat niet. Niks blauws te traceren daar beneden. Je bed uitspringen, want jouw maandverband geeft je vleugels? Ne-eh, no way José. Een gelukzalige glimlach, want de wereld is de jouwe? Dat is ‘ie wel, maar op een minder vreedzame manier dan jullie afspiegelen. Daarom, voor O.B. maar vooral voor ons: dit denken we écht als we ongesteld zijn.

Waar zijn ze als je ze nodig hebt?

Tampons. De krengetjes vliegen in de rondte als je in je tas rommelt bij een first date, maar als je ze nodig hebt… Ho maar. Niet te traceren in de dieptes van je ondoorgrondelijke tas. En dan leen je er één, maar die is te klein en de andere weer te groot. Onvindbaar maatwerk, dat is het.

%*#!, dit komt niet goed uit

Eigenlijk is het nooit het juiste moment om ongesteld te zijn (ik huilde toen ik het voor het eerst werd, mijn moeder wilde aan de taart). Je middag relaxen in de sauna is naar de knoppen en die stomende nacht kun je op je buik schrijven. Ik ben het al-tijd als ik op vakantie ga. Ticket geboekt? Dan past mijn hormonale huishouding zich feilloos aan de vertrekdatum en het tijdsbestek van mijn reis aan, no problemo.

Die buik, seriously?

Nog even over die buik, die neemt een buitenproportionele omvang aan. Inhouden? Ha, had je gedacht. Niet te houden zo opgezet, dat is het. Zelfs je baggy lievelingsjeans laat een onfraai randje achter op het opgezwollen bandje rond de middel. En dan heb ik het nog niet eens over die twee kilo extra als je het waagt om op de weegschaal te gaan staan. Eén pluspunt: je bent nog nooit zó snel weer twee kilo afgevallen als de week na het gezeur in de lagere regionen.

“Humongous trek los je niet op met een laf reepje.”

Een reep chocola? Hahaha, grapje.

Om even in O.B.-termen te blijven: waaaaar ligt de laatste reep chocola? Een reepje, maar echt, jullie daar bij Ohne Binden? Naast kilo’s verorberen binnen korte tijd kunnen we zélfs nog een lijstje fabrieken voor de aanvoer van meer voer. Ja, hadden jullie niet gedacht, hè?! Humongous trek los je niet op met een laf reepje.

NEE, ik ben niet chagrijnig.

Een tikkie uit mijn hum, maar dat ga ik jou niet vertellen. En als je oppert dat ik misschien wat labieler oog dan normaal, krijg je de volle laag. Iedereen mist z’n mojo toch weleens een dag? Precies, dat heeft níets met mijn maandelijkse periode van doen. Het idee alleen al, poeh.

Kraaampachtig

Hoe, maar echt HOE hou ik die glimlach op mijn hoofd gebeiteld als ik een mini-wee heb (kramp dus, maar zo voelt het)? Ik voel trouwens alleen maar diep respect voor vrouwen die de maxi-wee hebben ervaren. Jezelf dubbelvouwen en de boel even wegzuchten doe je ook niet zo snel. Kruiken, paracetamol, dekentjes, Netflix en een bank is het credo.

Zie je wel dat er nog meer in onze hersenpan omgaat? En naast dit alles wordt er ook nog gewoon gewerkt, gehouden van en gelachen. Het is me wat. O.B. heeft trouwens excuses gemaakt voor de ongelukkige uiting.