Happy & Healthy

Wat je moet doen als je wilt dat iemand echt naar je luistert

Het is druk hoor, op de digitale dorpspomp Twitter. Mensen schreeuwen er wat af. Zelfde verhaal op Facebook en Instragram, waar het een voortdurend roeptoeteren van meningen is. En niet alleen op social media; in het echte leven is het al niet veel rustiger. Iedereen ‘vindt’ de hele tijd maar van alles, meningen die voortdurend op luide toon kenbaar gemaakt moeten worden. We snateren maar door.

Praten, kwetteren en blaten. Iedereen heeft wel een schoonmoeder (waarom zij weer?!), vriendin of collega die de hele dag stationair doortettert over ditjes en datjes, het laatste nieuws op nu punt en el en wat er nu weer gebeurde toen ze vanochtend de kat te eten gaf. Of een vriend die bij alles wat je zegt het gesprek naar zich toe trekt, op een stokpaard klimt en hup, doordraaft over hoe hij vindt dat de wereld in elkaar zit. Ik check dan altijd automatisch uit; echt luisteren lukt me niet bij zo’n woordenbombardement. Geef toe, dat ken je: dan knik je ja of schud je nee op hopelijk de juiste momenten en veins je aandacht door nu en dan ‘ooh’ te roepen. (Overigens is dit ook de tactiek die mannen elkaar aanraden – heb ik het zelfs niet eens een blaadje gelezen? – als hun vrouw einde dag even haar ei kwijt wil over het werk, rotcollega’s en niet luisterende managers. Okeeeee…)

”Er wordt beter naar je geluisterd als je op normale of zelfs iets zachte toon praat”

Goed, hard en stationair doorlullen/twitteren/grammen/booken zorgt niet voor aandachtig publiek. Nee, als je wilt dat iemand echt naar je luistert is het slim om stil te zijn. Eens niks te zeggen. Er schuilt kracht in stilte. In een gesprek formuleer je betere argumenten als je even de tijd hebt genomen om na te denken over wat je zegt, wat je antwoordt. Er wordt beter naar je geluisterd als je op normale of zelfs iets zachte toon praat – je toehoorders moeten zich iets meer inspannen om te horen wat je zegt, en je hebt zodoende hun volle aandacht. En wie er meestal het zwijgen toe doet krijgt de aandacht als hij eindelijk weleens wat zegt, want dan zal het wel belangwekkend zijn. Belangrijk genoeg om er je mond over open te trekken in ieder geval en dat is ook weleens goed om bij stil te staan. Want moet je alles wat je vindt, wilt of denkt wereldkundig maken? Ik denk het niet. Stil zijn en luisteren is zo gek nog niet. Zullen we dat weer eens doen?

Geschreven door Kalinka Hählen