HÉél ABSURDE DINGEN DIE WE ALLEMAAL WEL EENS DENKEN

(maar niet doen…)

Mijn gedachtes zijn soms helemaal gestoord. Volslagen absurd. Tijdens de vergadering zie ik ineens voor me hoe ik die collega een keiharde klap in het gezicht geef, met een stoel ga gooien of buiten op straat met een wildvreemde ga tongen. What’s wrong with me?

Het scheelt: ik ben niet de enige. Sterker nog, 90 procent van de Nederlanders heeft regelmatig gedachtes waar je van zou kunnen denken: ZIE-JE-WEL-IK-WORD-GEK, maar gelukkig, het schijnt dus heel normaal te zijn. Het hele fenomeen heeft zelfs een naam: intrusie. Een intrusie is een gedachte die zomaar in je hoofd opkomt die best wel bizar kan zijn. De gedachte gaat vaak over iets dat totaal niet gewenst zou zijn of dat je nooit daadwerkelijk zou doen.

Mijn eerste intrusie herinner ik nog heel goed; ik kreeg mijn halfbroertje voor het eerst in mijn handen. Twee grote schattige ogen keken me aan, een minivuistje hield mijn pink vast. Ik smolt, en een seconde later zag ik ineens voor me hoe ik hem expres liet vallen en zijn hoofdje de harde grond zou raken. Ik schrok me het apelazarus en gaf de baby heel snel terug aan mijn vader. Daarna zijn de rare gedachtes eigenlijk nooit meer weggegaan. En dan gaat er wel eens door je hoofd: heeft iedereen dit eigenlijk? Of ben ik de enige? Maar nee, dat is natuurlijk een taboe. Daar praat je niet over, want god, je zou wel gek zijn. Ik zou zeggen: doe het eens. Het zal je verbazen hoeveel mensen zeggen dat ze het compleet herkennen.

‘Help, waarom denk ik van die achterlijke dingen?’

Ik had van de week nog een heel nare. Ik stond naast iemand die naar mijn idee net iets te dicht langs de streep van het perron stond en ineens zag ik voor me hoe ik die persoon een duw zou geven als de trein eraan zou komen. Zo van: HA, eigen schuld, gek. Had je maar niet zo dicht bij die rand moeten staan. De psychopaat in mij werd twee seconden later op de vingers getikt door een gedachte als ‘wat the fuck denk ík nou weer? Mafkees. En nu héél snel normaal doen.’ Een intrusie met een duistere aard kan je  best van slag maken, maar volgens veel psychologen is het niets om je zorgen over te maken. Het is eigenlijk een soort van waarschuwing van je hersenen, een soort zo-hoor-je-je-dus-níet-te-gedragen-gevoel. Voor als je het even vergeten was dat het niet normaal is om iemand voor de trein te duwen hè, of een baby expres te laten vallen of met een wildvreemde te gaan staan tongen. Gewoon even dat je het weet. Hilarische dingen, die hersenen.

Mensen met een grote fantasie schijnen vaak meer last van intrusies te hebben. Ik zie het eigenlijk niet langer als een naar iets. Ik heb ook vaak heel lachwekkende intrusies namelijk. Dat ik ineens mijn kleren uittrek en hier in mijn blote kont op de Amayzine-redactie rondjes ren (nee collega’s, ik zal het jullie niet aandoen) of dat een vriendin jarig is en ik haar hoofd keihard in de taart duw. Op dat soort momenten gniffelt deze wacko even in zichzelf. En eigenlijk is het best een mooi waarschuwsysteem van je hersenen, want door die enge intrusie bij die baby, werd ik me er juist extra van bewust hoe kwetsbaar het kleine menneke was en hoe voorzichtig je moet zijn als je een pasgeboren baby vast hebt.

Dus, zijn je hersenen weer eens overenthousiast spacende gedachten in je lichaam aan het knallen? Zit je te dagdromen van het moment dat je het stuur ineens rigoureus omgooit in de auto? En vraag je je daarna af hoe druk het zal zijn op je begrafenis? DE HORROR, WAT ALS ER NIEMAND KOMT? Lach erom en denk: en dit wil je dus níet.

Oh, en voor de liefhebber en de Hannibal Lecters onder ons: dit zijn de meest voorkomende intrusies:

– Gedachten over seks met mensen met wie je dat absoluut niet wilt. Bijvoorbeeld je schoonvader. Eww.

– Kinderen of dieren iets naars aandoen. En dat natúúrlijk helemaal niet willen, maar je ziet het wel ineens in een split second gebeuren in je hoofd.

– Op de snelweg voor je zien hoe je ineens het stuur omgooit of juist hard remt.

– Op het spoor staan en iemand voor de trein willen duwen of zelf willen springen.

– Een hoge flat zien en denken: wat nou als ik er vanaf spring?

– De gekke gedachte dat je érgens diep vanbinnen misschien wel een crimineel of moordenaar bent.

– Het idee dat je ergens op een openbare plek iets heel raars doet (je uitkleedt, gaat gillen en op een negatieve manier de aandacht trekt van iedereen op straat). Hé, zouden streakers deze gedachten vaak gehad hebben, bedenk ik me nu…

– Tijdens het snijden van groenten ineens voor je zien hoe je je vingertop eraf snijdt, iemand neersteekt of jezelf iets aandoet (ja, dit klinkt heel heftig, maar eigenlijk is het gewoon een seintje als: pas op, dit mes is scherp, doe voorzichtig).

– Tijdens een gesprek je gesprekspartner ineens uit willen schelden of willen slaan.

– Bang zijn om ineens over te geven in de trein. En dan het gevoel van schaamte en paniek voelen als dat daadwerkelijk zou gebeuren.

– De gedachte dat je in een winkel loopt en ineens denkt: wat als ik dit nou steel?

– De gedachte om op het vliegveld ineens heel hard iets met ‘BOM’ te willen roepen.
En nogmaals: je bent niet ineens rijp voor het gesticht als je bovenstaande dingen wel eens gedacht hebt. Je kunt je gewoon enorm goed inleven en bent heel creatief. Lekkere gekkie van me.

Zo, en dan ga ik hier nu maar eens in mijn blote aars de redactie shockeren.