10 SIGNALEN DAT JE GROOT BENT
“Later als ik groot ben of zoals grote mensen zeggen vol-was-sen, dan…” En daar klapte ik als twaalfjarige dreumes even een bijzonder avontuurlijk leven uit. Ik zou wonen aan de kust in Verweggistan, had een topjob in de communicatie en een zongebruinde metgezel. Nu woon ik aan de Vecht (ook water, maar weinig kust), in een oer-Hollands oord, heb ik geen baan in de communicatie en eigenlijk is alleen mijn metgezel zongebruind. Maar er zijn andere dingen waaraan je kunt meten dat je ‘groot’ bent. En die zijn een stuk minder sexy dan ik vroeger dacht.
Je hebt genoeg centen over om boodschappen van te doen. Ja, zo simpel is het. Je hoeft niet meer op kaaskruimels en crackers te leven als je een avond woest gedanst hebt op de bar. De rekenmachine blijft uit als je je tussen de supermarktschappen door manoeuvreert en je hapt niet naar adem als de kassa het bedrag voorbij de limiet op je bankrekening bliept. Want saldo, hè lekker.
Je kookt mi-ni-maal drie keer week (of doet een poging tot). Er liggen groenten in de plastic la van je koelkast. Met een beetje mazzel valt er van al die ingrediënten nog een gerecht te brouwen. Reuze gebalanceerd allemaal.
Je denkt na. Over dingen. Zo ga je vroeg naar bed als je de volgende dag met de chief om de tafel moet, in plaats van met een wijnwalm aan te schuiven. Je hebt hersenspinsels over carrièremoves en of je happy bent met je dagelijkse gang van zaken.
Je hebt échte vrienden. Geen oneindige kennissenkring die je middenin de nacht op een station laten staan als je de trein hebt gemist. Maar vrienden die je helpen, waar je mee kunt praten en je ongewenst (ongevraagd moet dat zijn natuurlijk) advies geven.
Je wordt de 2.0, 3.0 en 4.0 versie van jezelf. Je leest grote-mensen-boeken waar je iets van opsteekt, geen flutromans. Zo nu en dan verblijf je een avond in het theater voor een cultureel schouwspel. Je rockt niet alleen meer bij concerten, maar waardeert ook ingetogen muziek (what the hell, misschien zelfs een klassiek nummertje). En daardoor ontwikkel je dat brein en til je het naar grote hoogten. Of gewoon een niveautje de lucht in, ook prima.
Je hebt een dak boven je hoofd. Iets van jezelf, zonder dat je de plee moet delen met minimaal twee kornuiten en er een wachtrij voor de douche staat. Een eventuele samenwoner zorgt net zo lief voor het huis als jij, in plaats van de halve maaltijd over de rand te zwiepen bij het wokken en het daar te laten vegeteren. Tenminste, dat hoop ik voor je.
Je bent oprecht geïnteresseerd in iemand. De skill om naar iemand te luisteren is aangeboord, waardoor je nu ein-de-lijk weet waar de rest van de wereld mee bezig is. In plaats van in een schimmig café tegen iemand te roeptoeteren zonder ook maar een wederwoord op te vangen.
Je rugzak heeft vulling. Onderweg vulde je die met break-ups, soms een teleurstelling of wat wijsheid. Ja, hij is zwaarder, maar je staat er ook een stuk steviger door in de wereld.
Je hebt één of twee rimpels.
Of nou ja, ik dan. Daarom lijkt het me wel zo eerlijk dat jij ze dan ook hebt.
