Fun & Famous

100% AMAYZINE

Of ik wat stukjes wilde tikken, als de redactione en masse aan een daiquiri-infuus ging in de zomer? JA NATUUUURLIJK. Dus stapte ik in juli voor het eerst met flaptop bij Amayzine binnen. Nou, ik was niet helemaal bianco blanco, want ik kende de Amayzine-meisjes al een beetje en léuk dat ik ze vond.

Je editors kwamen ultraknap gebronsd de redactie weer opdwarrelen na een mooie zomer, maar ik ging gewoon nog in mijn scheurijzer naar het Amsterdamse. Mocht van May hoor, dus het waren geen stalkpraktijken (stel je voor dat ik daar op mijn knietjes voor de deur zou liggen of ik alsje-alsje stukken mocht tikken, had ik trouwens wel gedaan). Als de wijn in zicht was (yes, op vrijdag) dan croste ik over de ring naar de burelen. Lekker een dagje op mijn toetsenbord rammelen. Maar ja, dan word je verliefd. Als in: hopeloos verliefd op die job en op Amayzine. En dan wil je meer, hè? Ik wel, want ik ben zo’n type. Moest ik met May toch maar eens een kop thee over drinken. De thee mondde uit in wijn en voilà, daar ben ik dan.

Nu doe ik alsof dat zo, hupsakee, voor de bakker was. Maar HIJ moest ook mee en verhuizen was nógal een ding (krijg je als je nog één huis op stal hebt staan en iets anders met een vaatwasser wil). Dat laatste staat nog een beetje in de steigers, dus ik doorkruis in de ochtend het ganse land. Mijn verzoek aan de werkende mensch is dus ook of iedereen gewoon nog een paar weken op vakantie kan gaan. Die soepele doorstroming op de A4 bevalt me buitengewoon. Ik zeg: we hebben een deal.

“En nu, nu ga ik er dus gewoon een
Amayzine tijd van maken”

Hoe dat schrijven er zo van kwam? Wil je vast weten. Of niet, maar ik vertel het je toch maar even. Ik was dat miepje op de basisschool dat eng veel weg had van een lettervreter-terminator. In het middelbare gedoe typte ik tussen de sigaretten, tussenuren en het kussen met jongens door wat schrijfsels voor de schoolkrant aan elkaar. En mijn eerste opleiding ging naar de maan, omdat het percentage typen nihil was. Change of plans, andere studie dus. En zo kwam het dat ik bibberde en beefde toen ik op een memorabele dag het hoofdkantoor van Sanoma binnenstapte. Daar werd de paplepel vervangen door de laadbak van een heftruck en kreeg ik alle wetenswaardigheden van editorland naar binnen gekieperd. Zorgde er weer voor dat ik werken heus veel belangrijker vond dan afstuderen, dus vertraging. Maar nondeju, ook ik ging serieus doen en kreeg onderweg mijn eerste en tweede job.

En nu, nu ga ik er dus gewoon een Amayzine tijd van maken (het liefst tot mijn pensioen). Very, very Amayzine hersenspinsels voor je schrijven, de één wat dieper dan de ander want het moet een beetje lachen blijven. En dan mag ik dus ook nog cheffen, om May bij te staan. Dit is (ECHT, ENORM, GIGA, GEWELDIG, WAANZINNIG, doet een cheerio op de tafel) leuk. Ik bedoel, de kleinemeisjesdroom van dat lettervretende terminatortje. Kan niet wachten om jullie te amayzen, lieve allemaal. En als je even wilt kletsen, dan mail je me gewoon op adeline@amayzine.com.